“جهنمی بدتر از آن نيستكه مدامبه ياد بياوریبوسه ای راكه اتفاق نيفتاده است”

“انسان خلاصه ای از آنچه داشته نیست بلکه خلاصه ای است از آنچه هنوز به آن نرسیده خلاصه ای از آنچه میتواند داشته باشد”

“صحبت كردن درباره ي لحظات به ياد ماندني غلط است و كوشش در تكرار آن خود كشي است.”

“ديگر از اين همه سلام ضبط شده بر اداب لاجرم خسته ام بيا برويم/ ان سوي هر چه حرف و حديث امروز است هميشه سكوتي براي ارامش و فراموش ما باقيست/ ميتوانيم بدون تكلم خاطره اي حتي كامل شويم/ ميتوانيم دمي در برابر جهان به يك واژه ساده قناعت كنيم/ من حدس ميزنم از اواز ان همه سال و ماه هنوز بيت ساده اي از غربت گريه را به ياد اورم/ من خودم هستم بي خود اين اينه را روبروي خاطره نگير/هيچ اتفاق خاصي نيفتاده است/ تنها شبي هفت ساله خوابيدم و بامدادان هزار ساله برخاستم”

“خوشبختی از آن کسی است که در پی خوشبختی دیگران باشد”

“فاجعه نه ساده است و نه ناگهانی. یعنی هم ترکیب چند چیز است و هم ذره ذره اتفاق می افتد. معمولا چند چیز باید به هم بچسبند تا فاجعه ای رخ دهد. ‏از این نظر فاجعه مثل خوشبختی است. در خوشبختی هم چند چیز باید همزمان اتفاق بیافتد تا کسی خوشبخت شود. پول تنها کافی نیست. عشق تنها کافی نیست. شهرت تنها کافی نیست. اما اگر همه این ها با هم باشند شاید بشود گفت کسی خوشبخت شده است. تنها تفاوت آن ها شاید این باشد که در خوشبختی انگار چیزها خیلی ضعیف به هم چسبیده اند و هر لحظه ممکن است از هم متلاشی شوند اما در فاجعه اگر چیزها به هم چسبیدند دیگر هیچ وقت از هم جدا نمی شوند؛ چون وقتی چیزی اتفاق افتاد دیگر نمی توان آن را به حالت اول برگرداند.‏هر خوشبختی همیشه در معرض فروریختن و تبدیل شدن به فاجعه است اما فاجعه ها هرگز تبدیل به خوشبختی نمی شوند؛ حتی شاید شدت شان هم بیشتر بشود یا همان طور ثابت باقی بمانند اما به هر حال از بین نمیروند. به همین دلیل روز به روز به فاجعه ها اضافه می شود و از خوشبختی ها کم میشود. فاجعه مثل این است که به کسی چند گلوله شلیک کنیم؛ به طوری که گلوله آخر _ به عنوان تیر خلاص _ توی شقیقه اش شلیک شود...‏”