“الخوف اللى خلانى اصحى وافتح عينيا على الاخرلما شفن فى الحلم اتوبيس جاى عليا بسرعههو نفسه الخوف اللى خلانى اغمض عينيا بهدوءوالاوتوبيس جاى عليا وانا واقف فى الطريق”

“ومتنسنيش فى خطاكولا تنسى عنوانىدى مصر جواياعزينى على حالىوإياك تقول إنهاهتقوم على مهلهاوتقول وانا مالىاعرف حقوقك فينوبكره جاى منينوخليك عليه باقىده بكره جاى أكيدولازم تكون ناوى”

“بكسر فى قلبى كل يوم حبة وجعوأعمل جدعو أضحك فى وش الجرح و أتريق عليهبدفن بكايا بالبطئوبلم دمعى من الطريق وأتداوى بيهعرفت ان المشكلة مش فى الدموعوان الرجوع مع اى (راح) اصلا سخفانا لسه فاهم .. للأسفواكيد هواظب ع اللى (جاى) بدون بكا”

“يا مصر و انتى لسه فى البداياتبكرة اللى جاى اعظم من اللى فاتيا مصر قومى و بصى فى المراياتكان كل واحد فى الميدان جايب معاه مرايةرافعها للسمااشكال و الوان كلها مرفوعة فى العالىصبحت مراية واحدة بتلالىو بقت يا مصر الارض صورة للسمالعبة بازل متكاثرة الاجزاءلما البشر يتجمعوا تبان السما عالارضو لما البشر يتفرقوا تلقى السما بتنفضتبأة السما متوزعة جوة الشققو تمر ليلة من التوجس و القلقو ننام و نصحى تانى يوم ترجع سما لما البشر يتجمعوا مع بعض………..يا مصر حقك تملكى بدل السما اتنينواحدة هدية و واحدة تانية صانعها مصريينيا مصر لو دققتى هتلاقى البراقبيجر عربية فواكه فى الحوارى الضيقةشوفى الصحابة و الحواريين على القهوة بيتناقشوا بحرارةو السما على مد ايدهم مستشارة طيعة و رقيقةشوفى المساجد كانت تشاور عالسماصبحت تشاور عالبشرو تقول اهما يا سما بصى و شوفىو ابقى قولى لكل صوفى و هو طالعلكطريق المعرفة اتغيريوصل م السما للارضلا يتوه و لا يحيرو شوفى الخلق وسط الموت تقابله و هى بتهزرفيتلخبط و يتبعتر و سر الدنيا يتفسرو نعدلها و نوزنهابقول يا مصر قومى و بصى فى المراياتفى سما الولاد هما اللى عاملينها………بيشوفوا بعض فى وش بعضكأنى انا انت و هو انا و احنا الكلاحنا فى مرايا بعض بنصبح صباح الفلافدى بروحى كل واحد فى المرايا طلافدى الشهيد اللى بيتبسمالفجر توب على اده متكسمو الله اعلم مين من الاتنين فى صاحبه حلافدى اللى سهران على الخيم فى الطلو افدى اللى واقف يشتغل فى الظلو افدى اللى شايل للعناد اشاراتيهدى التاريخ صوب الميدان لو ضلو افدى اللى واقف هارى نفسه كلامو افدى اللى يتتريق على الحكامو افدى اللى رايح جاى ما بيتعبشو افدى اللى جنبه حط فرشة و نامو افدى طويل البال ما يتعصبشو افدى المصاب اللى شوية و طابو افدى المصاب بهوى التراب و ما طابشو افدى اللى صاب البلطجى و ما اتصابشو افدى المقام العالى فى التحريردولة بلا أمرا و شعب امير………….”

“كل اللي فاكرة ..اني وانا عيل صغير سمعت صوت عريض غامص بينده عليا باسمي ..ومن يومها ولحد النهردة باصحى كل يوم من نومي افتح عينيا واقول "مين ؟"!”

“ولو ضاقت ف يوم بينااكيد بكره اللى جاى احلى ومهما الحزن ف عنينا مسيرها ف يوم اكيد تحلى”