“Öyle ölüme düşkündü ki biyoloji sıfırbir şarkı yiyor şimdi şapkalarını orospular eksiliyor.Ama yok ne olur ağlama böyle ama yokşunun şurasında taramvaysız, çocuk olmak turunç olmak...”

“Ne zaman elleri zambaklı padişah olursam Sana uzun heceli bir kent vereceğim Girilince kapıları yitecek ve boş!”

“Silgiler silerken silinirler de!”

“Hangi çocukların neye imrenmesi yalınayak şiirdir?”

“çünkü her kambur biraz şair bir ailedendirtoparlarsak kendi kendinin çırağı da olabilirölü sözcüklere ve çocuklara can vermek içinhangi marş iki kez çalınırsa yeryüzünde unutmayınhem usta hem çırak bir kambur içindir”

“bir insan bir insanda başka bir hayatın kapısını görünce aşık olur. ne mutluluktur öte yandaki, ne de tadıyla meraklandıran bir acı. aşk diye buna denir: bir insan bir insanda tekinsiz bir ev görür. insan yarası yarasına denk geleni seviyor demek ki.”

“ben de söz vermiştim. biz balım, biz o sözleri verirken sizin ne kadar hakikatle dinediğinizi bilmiyoruz.”