“Στην ερώτηση γιατί οι άνθρωποι ελεούν τους ζητιάνους αλλά όχι τους φιλόσοφους, απάντησε:Ὅτι χωλοὶ μὲν καὶ τυφλοὶ γενέσθαι ἐλπίζουσι, φιλοσοφῆσαι δ' οὐδέποτε.(Γιατί θεωρούν πιθανό να κουτσαθούν ή να στραβωθούν μαι μέρα, αλλά να γίνουν φιλόσοφοι, ποτέ)”

“Περὶ δὲ τοῦ ποδαπὸς ἐκβῇ οὐ θυετε;(Βλέποντας δυο γονείς να κάνουν θυσία για να αποκτήσουν αγόρι του είπε: "Και για το τι άνθρωπος θα γίνει δεν κάνετε θυσία;")”

“Όταν κάποιος δήλωσε στον Διογένη ότι δεν έχει κλήση στην φιλοσοφία, τότε ο Διογένης του απάντησε: "Τότε τι ζεις, αφού δεν ενδιαφέρεσαι πώς να ζήσεις καλά;". (Τί οὖν ζῇς, εἰ τοῦ καλῶς ζῆν μὴ μέλει σοι;)”

“Το να μεγαλώνεις σημαίνει να συγχωρείς όλα αυτά που ποτέ δεν μπορούν να είναι όπως φαντάστηκες. Τους ανθρώπους που σε πλήγωσαν. Αυτούς που σε αγάπησαν, όσο μπορούσαν, αλλά όχι αρκετά. Αυτούς που δεν ήταν τέλειοι ή που δεν τους γνώρισες τη σωστή στιγμή. Να τους συγχωρείς, να τους καταλαβαίνεις και ύστερα να συνεχίζεις. Το να μεγαλώνεις, σημαίνει να μαθαίνεις ότι μπορείς κάποια πράγματα να τα ξεπεράσεις.”

“Ἀποσκότησόν μου”

“Όταν σκέφτομαι τη βροχή, λύνω την απορία μου, γιατί δε θα υπήρχε μελωδία χωρίς τις στάλες αν τα σύννεφα δεν κρατούσαν κάθε χρόνο την υπόσχεσή τους να ξεσπάσουν, και θυμάμαι την Έλι που έλεγε ότι οι πλημμύρες δείχνουν πως το φεγγάρι και η θάλασσα κρατούν τις υποσχέσεις τους κι αυτό είν' όλο. Μια υπόσχεση είναι κάτι που δε μετριέται, σημαίνει εμπιστοσύνη, και δε γίνεται να μιλάω για τη βροχή, τη θάλασσα και το φεγγάρι, αλλά γίνεται να ρωτήσω γιατί οι άνθρωποι τηρούν τις υποσχέσεις τους και ίσως τελικά η απάντηση σ' αυτό να είναι η αγάπη.”

“Οι άνθρωποι μπορούν να χάσουν τις ζωές τους στις βιβλιοθήκες. Θα πρέπει να προειδοποιούνται.”