“Bakışıyoruz. Sonunda geldi işte o an. Benden ne kadar nefret ettiğini gösterebilecek.Ben de hislerinin karşılıksız olmadığını.Artık rol yapmaya gerek yok.Olduğumuzdan daha iyiymişiz gibi yapmayacağız artık. Neysek oyuz.”

“Eğer zamanın ne kadar hızlı olduğunu bilmek istiyorsan, işte yanıtı: Yarın, daha şimdiden tarih olmuştur!”

“Bak bunlar ellerin senin bunlar ayakların Bunlar o kadar güzel ki artık o kadar olur Bunlar da saçların işte akşamdan çözülü Bak bu sensin çocuğum enine boyuna Bu da yatak olduğuna göre altımızdaki Sabahlara kadar koynumda yatmışsınBak bende yalan yok vallahi billahi Sen o kadar güzelsin ki artık o kadar olur”

“O zaman ne yapacağız?'' ''Hamlet'in dediği gibi: İşte sorun bu.”

“Yine böyle bir günde, biraz daha önce, biraz daha sonra, bir şeylerin yolunda gitmediğini, açık konuşacak olursak, yaşamayı bilmediğini, hiç bilmeyeceğini şaşırmadan keşfediyorsun.____________________İnsanlardan nefret ettiğin anlamına gelmez bu, ne diye nefret edesin ki? Ne diye kendinden nefret edesin ki? Keşke insan türüne ait olmak, o dayanılmaz ve sağır edici gürültüyü de beraberinde getirmeseydi…”

“Hakikatin yerine hakiki olmayanı koymak ne kadar da zordu. Zor, ama bir o kadar da zevkliydi. Bir kez hakikat hudutlarını aştığında, akıl zehir gibi işlemeye başlıyor, kelimeler tuhaf bir kudret ediniyordu. Zira kelime, artık kelimeden fazla bir şey olduğunu biiyordu.”