“Το πρώτο πράγμα που θα κάνω, όταν έχω χρήματα, είναι να αγοράσω ελληνικά βιβλία και κατόπιν θα αγοράσω ρούχα.”

“«Νομίζεις ότι σε φοβάμαι;» «Με τρέμεις, γιατί ξέρεις πόσο μεγάλο ήταν το λάθος που πήγες και έκανες. Και μαζί με αυτό, έκανες τον εαυτό σου λεία μου».«Το ίδιο θα έκανα, ξανά και ξανά» του εξομολογήθηκε σοβαρή. «Αυτό μου δίνει τότε το δικαίωμα, όταν θα σε βρω, να σε κάνω να το μετανιώσεις.Ξανά και ξανά».”

“«Η λογοτεχνία δεν είναι μόνο αυτή που είναι γραμμένη, είναι και η άλλη που μιλιέται από ανθρώπους που δεν θα γράψουν ποτέ βιβλία»”

“Το παρελθόν θα μπορούσε να μπει στο δρόμο σου από μόνο του και τότε τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Κι αλλιώς είναι τώρα που εσύ εξωθείς και πιέζεις καταστάσεις, σκαλίζεις τις στάχτες του παρελθόντος. 'Ο,τι προκύψει θα είναι αποτέλεσμα "βίας". Κι αυτό δεν είναι ποτέ καλό.”

“Όταν έχει κανείς το δικαίωμα να λαθεύει απεριόριστα, είναι βέβαιος πως κάποτε θα πετύχει.”

“Φοβόμαστε το θάνατο, ανατριχιάζουμε στην αστάθεια της ζωής, λυπόμαστε να βλέπουμε τα λουλούδια να μαραίνονται ξανά και ξανά και τα φύλλα που πέφτουν και στις καρδιές μας γνωρίζουμε ότι εμείς, το ίδιο εφήμεροι είμαστε και σύντομα θα εξαφανιστούμε.Όταν οι καλλιτέχνες δημιουργούν εικόνες και οι στοχαστές ψάχνουν για νόμους και δίνουν σώμα στις σκέψεις, είναι για να διασώσουν κάτι από τον θαυμαστό χορό του θανάτου, είναι για να φτιάξουν κάτι το οποίο θα διαρκέσει περισσότερο από ό, τι εμείς.”

“Μες στα κεφάλια μας γίνεται πόλεμος, πόλεμος που τον κερδίσαμε. Πόλεμος που τον χάσαμε. Το χειρότερο είδος πολέμου. Πόλεμος που φυλακίζει τα όνειρα και τα ονειρεύεται σαν να ήταν δικά του. Πόλεμος που μας κατάντησε να λατρεύουμε τους κατακτητές μας και να νιώθουμε αποτροπιασμό για τον εαυτό μας. Είμαστε αιχμάλωτοι πολέμου. Τα όνειρά μας είναι ευνουχισμένα. Δεν ανήκουμε πουθενά. Αρμενίζουμε δίχως άγκυρες σε φουρτουνιασμένα πέλαγα. Μπορεί να μη μας αφήσουν να φτάσουμε ποτέ στη στεριά. Οι θλίψεις μας δε θα είναι ποτέ αρκετά θλιβερές. Οι χαρές μας δε θα είναι ποτέ αρκετά χαρούμενες. Τα όνειρά μας δε θα είναι ποτέ αρκετά μεγάλα. Κι οι ζωές μας δε θα είναι ποτέ αρκετά σημαντικές για να μετράνε.”