“Κάποιες περαστικές διέσχιζαν πού και πού τη μοναξιά μου, γυναίκες βιαστικές, πάντα ανάμεσα σε δύο τρένα, ανάμεσα σε δύο άντρες, ανάμεσα σε δύο ηλικίες επίσης, είτε πολύ νέες είτε σχεδόν γριές. Ήμουν μια στάση, η σκιά που ακολουθεί το φως, ή προπορεύεται. Αλλά δεν ήμουν το φως. Αυτή η κατάσταση με βόλευε.”

“Γιατί να ξέρεις, κόρη μου, η συγγνώμηπου δε ζήτησες σε στοιχειώνει και σε βασανίζει πολύ χειρότερα απ’ τη συγγνώμη που δεν άκουσες...."Όταν αγαπάς είναι για πάντα”

“Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο. Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα. Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου, αλλά και πολύ χρήσιμο. Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή, σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ’ ένα πολύ γόνιμο παράπονο… Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της. Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ’ αναστάτωνα των άλλων τη ζωή. Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα...”

“Από τα μικρά μου χρόνια ως σήμερα, ας μην πω με ακρίβεια πόσα είναι γιατί θα τρομάξω κι εγώ η ίδια, έζησα έναν πόλεμο, δύο εμφύλιους πολέμους, δύο δικτατορίες και δύο προσφυγιές. Δεν τα έζησα σαν απλός παρατηρητής, αλλά παίρνοντας ενεργό μέρος κάθε φορά κι έτσι και να ήθελα δεν θα μπορούσε το συγγραφικό μου έργο να μην επηρεαστεί από τα γεγονότα αυτά που συγκλόνισαν τον τόπο μας. Άθελα μου η ζωή μου μπλέχτηκε μέσα στην ιστορία κι έγινα κι εγώ ένα κομμάτι της. Το συγγραφικό μου λοιπόν έργο, θέλω δε θέλω είναι γεμάτο ιστορία.”

“«Νομίζεις ότι σε φοβάμαι;» «Με τρέμεις, γιατί ξέρεις πόσο μεγάλο ήταν το λάθος που πήγες και έκανες. Και μαζί με αυτό, έκανες τον εαυτό σου λεία μου».«Το ίδιο θα έκανα, ξανά και ξανά» του εξομολογήθηκε σοβαρή. «Αυτό μου δίνει τότε το δικαίωμα, όταν θα σε βρω, να σε κάνω να το μετανιώσεις.Ξανά και ξανά».”

“Η ανθρώπινη φύση ψάχνει να δώσει νόημα στα πάντα. Αυτή η διαρκής ανάγκη για νοηματοδότηση στις καθημερινές μας πράξεις, κάνει και τις πιο ανούσιες πράξεις μας σημαντικές. Το νόημα όμως μεταβάλλεται καθώς εμείς αλλάζουμε. Δεν πιστεύω ότι είναι σταθερό, κάθε μέρα βρίσκεται σε διαφορετικούς στόχους. Το νόημα της ζωής το ψάχνεις και όταν νομίζεις ότι το κατακτάς, αυτό μεταμορφώνεται, σε ξεγελάει και συνεχίζεις να το αναζητάς αλλού. Κρύβεται έντεχνα πίσω από νέους ανθρώπους, σχέσεις, συναναστροφές, χόμπυ αλλά παράλληλα δεν είναι και πουθενά. Μας εξαπατά και μας έλκει να το αναζητούμε συνεχώς. Η ζωή μας δεν θα είχε κανένα νόημα, αν βρίσκαμε τελικά, το νόημα.”