“Kung ang paglilibang ay gamot na pampalimot, paniguradong maraming taong sasama ang loob na kalimutan na lang ang kagustuhang makalimot dahil sa mahal ang makalimot.”
In this quote by Filipino writer Eros Atalia, he suggests that while distractions can serve as a temporary escape from one's troubles, many people may eventually choose to forgo the desire to forget simply because forgetting itself comes at a high price. Atalia's use of humor and wit in communicating this idea highlights the complexity of human behavior and the various factors that influence our decisions. Ultimately, he implies that the cost of forgetfulness may outweigh the benefits, leading individuals to hold onto their memories and experiences despite their desire to move on.
In today's fast-paced world filled with distractions and constant stimuli, the idea of using entertainment as a form of escapism resonates more than ever. Eros Atalia's insightful quote highlights how people may choose to bury their desires to forget simply because it is too expensive to do so. This serves as a powerful reminder of the importance of addressing our emotional needs and finding healthier ways to cope with stress and challenges, rather than relying on temporary distractions.
"Kung ang paglilibang ay gamot na pampalimot, paniguradong maraming taong sasama ang loob na kalimutan na lang ang kagustuhang makalimot dahil sa mahal ang makalimot." - Eros Atalia
In this quote, Eros Atalia highlights the irony of how seeking distractions to forget something can sometimes make it even harder to truly forget due to the high cost of these distractions.
Reflecting on this quote by Eros Atalia, one may wonder about the price one is willing to pay in order to forget painful memories. Here are some questions to ponder on:
What are some experiences or memories in your life that you wish you could forget?
Do you believe that distracting oneself with entertainment or activities is an effective way to cope with painful memories? Why or why not?
Have you ever tried to suppress or avoid dealing with a difficult memory? How did that affect you in the long run?
Is there a healthier way to address painful memories and emotions rather than simply trying to forget them? If so, what could that be?
How do you think the concept of "forgetting" plays a role in our overall mental health and well-being?
“Kung sana nga, naging ingrown na lang ng kuko ang pagmamahal na ito at kahit isa-isahin ko ang manikurista sa buong Pinas, matanggal lang ang lintek na pag-ibig na ito.”
“Minsan ang katangahan ay parang sipon. Hindi namamalayan pero kusang dumadapo. Walang gamot. Naiiwasan sa pamamagitan ng tamang life style o pagaalaga sa sarili. Pero hindi 100% na sipon-free kahit ang pinakamalusog na tao. Kapag dinapuan, may mga paraan para mapabilis ang pagtigil. Hindi nakakahiya ang magkasipon. Natural lang yan. Pero wag naman ipagmalaki kung meron na. Wag hayaang tumulo-tulo, lumobo-lobo at ipakitang apektado ang pagsasalita, panlasa, pandinig, at paningin.Wag ipangalandakan ang katangahan, tulad ng sipon, nakakahawa at baka maraming maapektuhan. Eto ako, di lang nagpakita, inirampa pa ang katangahan.”
“Mahirap tanggapin ang katotohanan. May mga pagkakataon na kinakailangan mong dumaan sa mga karanasanang magtuturo sa yo ng tama. Minsan masasaktan ka lalo at minsan din ay lalo mo lang mauunawaan ang tunay dahilan kung bakit nangyayari ang mga naranasan at nararanasan mo. Maaaring sa pamamagitan ng (mga) tao, (mga) bagay, o (mga) pangyayari.Ang pinakamainam na lang na gawin ay buksan ang puso at iproseso sa isip na ang lahat ng ito ay magandang idinulot at maidudulot sa buhay mo.”
“Kung matatakot kang harapin ang totoo at sabihin ang talagang nararamdaman mo dahil baka masaktan ka, isa lang ibig sabihin noon: ipinagkait mo na sa sarili mo ang pagiging masaya at kinarir mo ang magpakatanga.”
“masarap mag mahal pero, mas masarap kapag may nagmamahal sayo. pero ang pinaka masarap ay ang pagmamahal ng LORD sa atin. Dahil nakakasigurado tayo na walang hanggan ang pagmamahal niya satin at walang katulad ang pagmamahal niya. :)))”