“Fuck it, Dude.”

“Hold it right there. You men from the bank?" "You Wash's boy?" "Yessir and Daddy told me I'm to shoot whoever's from the bank." "Well, we ain't from the bank young feller." "Yessir, I'm also s'posed to shoot folks serving papers." "We ain't got no papers neither." "I nicked the census man." "Now there's a good boy.”

“See what I mean,” I raised my hand into the air as if offering proof. “He’s pissed and all he can think about are assholes. It’s like two prizes in one.”“You’re sick.” “As in rad?” I asked. “Like…you’re totally sick, dude.” “As in demented,” Gabe said.I scoffed, watching as he opened the gate on the SUV. “Everyone’s a critic.”

“Want wat is contact tussen mensen, tussen de mens en de wereld, tussen hem en zijn tijd, anders dan een substituut voor het contact dat geen vragen onbeantwoord laat? Dit boek gaat over de aard van dat verlangen. Over de voorstellingen die in plaats komen van wat we willen omarmen, maar wat we niet kunnen omarmen. En zo komt ook dit boek, net als ieder ander boek, in plaats van wat ik eigenlijk wilde zeggen, maar waar de woorden niet voor zijn.”

“...we kunnen niet buiten ons eigen willen treden. Dat kun je niet willen.”

“Q: Hoeveel topadvocaten telt u? Kunnen die op één hand?Bram Moszkowicz: 'Die kunnen zo'n beetje exact op één hand.'Q: Er zitten er elf in deze serie.Bram Moszkowicz: 'Dat is uw probleem. U hebt ze uitgezocht.”

“We treden de wereld tegemoet zoals we een schilderij zien, of een muziekstuk horen. We nemen onmiddellijk een vorm waar, een vorm die noodzakelijk een andere uitsluit, en door deze vorm verschijnt dan dat wat we realiteit noemen.”