“...η στεναχώρια μας δεν είναι από ατυχία αλλά από δική μας νοσηρή επιλογή.”

“Ο εγωισμός και η νηπιότητα του εγωισμού παραλογίζουν τη νόηση του εγωιστή, όταν εισβάλλουν πιεστικές κάποιες ανάγκες. Το -δυστυχώς συνηθέστατο- συναίσθημα ότι η γη γυρίζει γύρω από μας, και γύρω από τον δικό μας Νόμο, μας κάνει άδικους και παρανοϊκά ανόητους.”

“...Είμαι σίγουρη πως η ευτυχία είναι εκεί, πάντα αναμένουσα και διακριτική, όπως διακριτικά συμπεριφέρονται όλα τα σημαντικά· τα σημαντικά και ουσιώδη που δεν θέλουν να φωνάζουν και απροκάλυπτα να σου αποκαλύπτονται. Αντιθέτως, όπως η ποίηση και ο θείος κόσμος, δεν κρύβεται, δεν φανερώνεται, αλλά μας στέλνει με τρόπο λεπταίσθητο τα σημάδια της...”

“Θέλει κουράγιο η ευτυχία, δε βολεύει πάντα τις νοσηρές μας συνήθειες, τον παγιωμένο αρνητισμό των λογισμών μας.”

“Δε μας συμφαίρει να είναι δίκαιος μαζί μας ο Θεός, μονάχα το έλεός Του μάς συμφέρει.”

“Η πληρότητα μιας αληθινά καλής καρδιάς, μιας ταπεινής καρδιάς, δεν έχει να διατυμπανίσει τίποτα. Δεν έχει ανάγκη από ακροατές όταν εξομολογείται. Πολύ περισσότερο, απεχθάνεται τα χειροκροτήματα. Οι προσευχές, είτε για δέηση πρόκειται είτε για δοξολογία, είναι βουβές και μοναξιασμένες, δε μετρούν εισητήρια στα ταμεία.”

“«Θέλω» θα πει πίστη, θα πει επιλέγω σταθερό προσανατολισμό· όλα όσα θα ακολουθήσουν μετά είναι δευτερεύοντα, το αστέρι του Βορρά δε θα αλλάξει θέση στο ψυχικό ουρανό μας. Τίποτε άλλο δεν έχει πιθανότητες να πραγματοποιηθεί. Το διαισθανόμαστε κάθε τόσο, o Θεός συχνά αργεί να ανταποκριθεί στις προσευχές για να μας αφήσει να βεβαιωθούμε πως όντως θέλουμε εκείνο για το οποίο σπαρακτικά και με δάκρυα στα μάτια τώρα Τον ικετεύουμε.”