“أنا واقف فى طابور الدنياأنا مستنى رغيف م الفرْحومجرد ما اوصل للشباكيقفل دايماً.أضحك حتماًفالضحكة تغطى مكان الجرحوافضل كدا عايش بين طوابيرواستنى كتيرميت مرة أعيد فى الدور وعلشان ممكن يفتح مرةأنا كامل جدا من برالكن كلنا جوانا كسورانا دايماً واقف فى الأولمش ممكن أرضى بأخر الصفعلشان لو هفضل فى الأخرهفضل دايما مركون عالرفالناس كلها مليانة وشوشالناس كلها محتاجة رتوشدكان الدنيا بيرضيهمبشوية ضحك من المغشوشالناس كلها سايبة الصورةومركزة دايما فى البروازوبتقفل شبابيك الدنيامن شيش وازازراضيين بالوضع الغير ثابتعلى كرسى الدنيا الهزازالعيب مش فى الدنيا ياصاحبىكلنا دايما فاهمينها شمالالعمر مع الوقت بيجرىوالناس بتزود فى الأحمالفبقولك عيشالدنيادى يا تعيشها بكيفكيا تعاندك فجأة وهتعيشكو طريق العمر رايح مش جاىحلم حياتك لو كان يائسفيلم حياتك لو كان بائسهتعيشه ازاىأيامى الجاية أنا هغزلهاأنا مش هتأخر ولا ثانية..ولحد ما يجى ميعاد دورى..أنا واقف فى طابور الدنيا..”

“أنا مش فاكر .. آخر مرة بكيت كات امتى .. أنا مش فاكر .. آخر دمعة عليها القيمة .. أنا مبقتش بصدق ولا مشهد فى الدنيا .. أنا مبقتش بدمع .. غير وأنا جوة السـيما”

“لو اتغزيت من ورا فاعلم انك فى المقدمه .. وأساسى أسااااااسي يعني فى حد واقف وراك”

“لو كان للموت قطار يقف على محطة فى الدنيا ليحمل الاحباب الى احبابهم ويسافر من وجود الى وجود !”

“استحمِلي..فاضِل مَفِيش..وعشان نعيش..لازم يصبّرنا الأمل..وماتسأليش إيه اللي ممكن يتعمل!!دا البدر عايش في السما بْيصبُر لحدّ ما يكتمَلالحلم قرَّب.. قرَّبيمدِّي إيديكي وْجرَّبي..وماتِيْئَسِيشْ مِ الحبّ.. لمّا بيتولد ويعيش عفيف..واطَّمِّني.. أنا مش ضعيف..ومانيش جبان..لكن بابان طيِّب قوي..وباحبّ اكون ابسط من الناس كلها..لكنْ فى نفسى باكون قَوِىلا الدنيا تكسر قلبي يوم..ولا حدّ فيها يهزِّني..طبع السنابل يا حبيبتي يشدِّنيلو فاضيه... ترفع راسها فوق!!لو فيها حَبّ... بتِنحِني..استحمِلي”

“لو عاوزنى اجمل بنت فى الدنيا ..لازم تبقى احسن ولد فى الدنياانت مرايتى الى انا بحاول اقلدها فى كل حاجه”