“İyi biri olarak doğduğumu ama her yıl kötüleştiğimi söylüyordu. Duygularımı incitiyordu. Atticus'a sorduğumda 'ailede yeterince güneş ışığı var, böyle iyisin' dedi.”

“Kafka’yla yaptığım bir konuşmayı hatırlıyorum, çıkış noktamız bugünkü Avrupa ve insanlığın çöküşüydü. ‘Bizler,’ demişti Kafka ‘Tanrının zihnine üşüşen nihilist düşünceler, intihar fikirleriyiz.’ Bu bana önce Gnostik dünya görüşünü hatırlattı: Kötü bir demiurg olarak tanrı, dünyaysa onun düşüşü. ‘Hayır.’ dedi Kafka ‘bizim dünyamız Tanrının kötü bir ruh haline, kötü bir gününe rastlamış.’ ‘Öyleyse bu bildiğimiz dünya dışında umut olabilir mi?’ diye sordum. Gülümsedi: ‘Elbette yeterince var hatta sonsuz umut var ama bizim için değil.”

“Ama o zamanlar böyle görünmüyordu, gerçek değildi' dedi Parish. 'Hayır o zamanlar yalnızca bir fikirdi'dedi adam, 'ama denemeye değer olduğunu düşünseydin fikri sen de görebilirdin.”

“Teşekkürler, Lordum," dedi fahişe.Etrafına bakındı."Burası sefil bir yer," dedi, sesinde kesin bir teslimiyet vardı."Eğer sokaklarda çalışmaktan hoşlansaydım buraya hiç gelmezdim." İçini çekti. "Biliyor musunuz?" dedi, "ayaklarım ağrıyor.Oysa benim mesleğimdeki birinin sırtından şikayetçi olması gerekirdi.Tekrar teşekkürler, Lordum." Döndü ve oturduğu masaya doğru ayaklarını sürüye sürüye geri gitti. "Fahişelerle konuşmayı seviyorum," dedi Kalten."Hayata karşı hoş, sade bir bakışları var." "Bir kilise şövalyesi için ilginç bir hobi." "Tanrı beni savaşçı olarak kiraladı Sparhawk, keşiş olarak değil.Bana söylediğinde savaşırım ama diğer zamanlarım bana ait.”

“Yok olup gitmekten korkmuyordu. Var olmaktan yeterince korktuğu için...”

“Bağışla beni efendimiz: er geç o rıhtıma çıkacağım kuşkusuz," der Marco, "ama dönüp sana anlatamayacağım onu. Böyle bir kent var, ve de basit bir sırrı var: yalnız gidişleri bilir, dönüşleri bilmez.”