“Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μια βιβλιοθήκη, όπως οι ευνούχοι έχουν ένα χαρέμι.”

“Άλλες φορές σκέφτομαι πως η κάθε μέρα που έρχεται μοιάζει με τον άνθρωπο• ο εικοσιτετράωρος κύκλος υπομνηματίζει, ή μάλλον υπαινίσσεται, τον ίδιο τον κύκλο της ζωής του. Τα πρωινά έχουν ένα βρεφικό ψέλλισμα, απ' τα πουλιά συνήθως, ένα αντανακλαστικό τίναγμα στα πόδια κι ένα κλάμα, όπως η ώρα που ξεκινούν τα αστικά λεωφορεία. Τα πρωινά έχουν ένα σαλιωμένο δάχτυλο και μια αθωότητα, γιατί ο άνθρωπος στο ωράριό του είναι ανεξίκακος, οι άνθρωποι αμαρτάνουν συνήθως την ώρα της σχόλης. Το μεσημέρι πάλι ταυτίζεται με το μεσουράνημα του ανθρώπινου κόπου. Το απόγευμα προοιωνίζει τα γηρατειά, την απελπισία της μέσης ηλικίας, όπως είναι η δική μου και των εταίρων. Το σούρουπο καλεί τον χάλκινο ύπνο.”

“Μη δανείζετε ποτέ βιβλία σας σε φίλους. Κανένας δεν τα επιστρέφει. Τα μοναδικά βιβλία που έχουν μείνει στη βιβλιοθήκη μου είναι όσα μου εδάνεισαν κατά καιρούς οι φίλοι μου.”

“Στην Αμερική οι εκατομμυριούχοι είναι κάτοχοι ωραίων βιβλιοθηκών. Αλλά ένα έθνος δεν είναι αληθινά πολιτισμένο, παρά μόνο όταν οι φτωχοί του έχουν και αυτοί βιβλία.”

“Τι ευλαβείς που είναι μερικοί εκ των ‘καθώς πρέπει’ ανθρώπων, που θεωρούν καθήκον των να έχουν, και έχουν, και βιβλιοθήκην; Ουδέποτε ταράσσουν την κόνιν των νεκρών”

“Όπως είπα και πριν, δεν είναι όλοι έτσι".Αναστέναξε βαθιά. "Και βασίζομαι σε αυτούς, Λορένα. Βασίζομαι σε αυτούς τους λίγους ανθρώπους που έχουν αγνή καρδιά"."Όμως,τους σκοτώμουμε"."Όπως μας σκοτώνουν κι αυτοί".”