“Og skáldskapur, hann er bara fyrir fínt fólk og fyllirafta.”

“Hann var bara að komast á þann aldur, þegar barnið sofnar djúpt inní manni og hjá sumum vaknar það aldrei aftur. Ekki í þessu lífi. Svoleiðis fólk gengur því með dáið barn inní sér. Og misskilur þessvegna allt heila klabbið.”

“Ég er ógift móðir þriggja barna og hreint einstök í minni röð. Er mér sagt. Og svona einstök er ég:Ég er dugleg, ég er hugrökk og kjörkuð, ég er sterk, atorkusöm og þolinmóð, fórnfús, iðjusöm, indæl, og alltaf í góðu skapi, þrátt fyrir allt. Ég er eins og óritskoðuð minningargrein.”

“...áhyggjur eru holar að innan" Auðvitað eru þær holar að innan! Þær virðast vera risastór björg á vegi manns og miklir farartálmar, en í raun eru þær bara svartar loftbólur. Loftbólur sem springa við minnstu skoðun! Gera ekki minnsta gagn. Þvælast bara fyrir og stoppa mann af og eru svo þegar nánar er skoðað holar að innan. Tómar. Galtómar. Gagnslausar. Einskis nýtar.”

“Hvernig þeir búa til falleg kvæði um kærleikann og halda ræður um hann á mannamótum en um leið og þeir hverfa að hversdagsiðjunni er sem flestir menn afklæðist búningi hinna fínu orða og hundsi kærleikann eftir fremsta megni og hjari ástlausir lungann úr lífinu.”

“Soli fjella, glein og glatt,fjell står att og stengjer …Alt er tagna. Ned kjem nattpå breie, svarte vengjer,då vaknar dulde strengjer.Og Sátan kjem med all sin her,og Himmelørn og Herrens vêr,og angest-orm,og eld og storm,og lògen stri’r som villast,og det er natt som stillast.”