“Potężne tajemnice mają to do siebie,że nie bardzo wiadomo, co z nimi zrobić.”

“Właśnie, że będę przez całe życie robiła, co mi się podoba, i koniec! I poniosę konsekwencje własnych czynów.”

“No, trzymajcie się, dzieci, i, na litość boską, nie popełniajcie żadnych przestępstw w mojej nieobecności. Rozchorowałabym się z żalu. Życzcie mi wszystkiego najlepszego, bo ciężkie chwile przede mną...”

“Doszłam do wniosku, że jednak zbrodnia jest elementem bardziej frapującym niż miłość, nawet nieziemska.”

“Wiedziano, że uczucia idą drogą, która ma jeden kierunek ruchu.”

“Z dużym niesmakiem i lekkim żalem myślałam sobie, że minęły już piękne czasy średniowiecza, kiedy ustawicznie ktoś kogoś trłuł, bo tamten ktoś wiedział za dużo, kiedy wszystkie czyny otoczone były mrocznymi tajemnicami, kiedy to w rozmaitych miejscach znajdowano zakute w kajdany kościotrupy i na każdym kroku można się było spodziewać zamaskowanego osobnika ze sztyletem. Minęły czasy zamurowywanych w wieży niewiernych żon i uśmiercanych pod osłoną nocy nieprawych potomków. Gdzie nam teraz, w dzisiejszych prozaicznych czasach, do tamtego ponurego romantyzmu?...”

“Podły los obdarzył mnie nadmierną wyobraźnią, która utrudnia mi nie tylko ewentualną twórczość, ale także i życie.”