“masarap mag mahal pero, mas masarap kapag may nagmamahal sayo. pero ang pinaka masarap ay ang pagmamahal ng LORD sa atin. Dahil nakakasigurado tayo na walang hanggan ang pagmamahal niya satin at walang katulad ang pagmamahal niya. :)))”
In this quote by Joanna Pauline Segarra, she emphasizes the different forms of love one can experience in life. She acknowledges the joy of loving someone and being loved in return, highlighting the fulfillment that comes with reciprocated affection. However, she also points out that the greatest joy lies in the love of the Lord, as it is eternal and unparalleled. This perspective suggests a deep understanding and appreciation for spiritual love, which offers a sense of security and uniqueness that transcends human relationships. Overall, Segarra's words reflect a belief in the boundless and incomparable love that comes from a higher power.
In today's fast-paced world, where relationships come and go, Joanna Pauline Segarra reminds us of the ultimate source of love and fulfillment: the love of God. She highlights how wonderful it is to love and be loved by others, but emphasizes that nothing compares to the unconditional and eternal love that the Lord has for us. This modern take on the importance of God's love serves as a poignant reminder of where true happiness and security can be found.
A Facebook user, Joanna Pauline Segarra, shares her thoughts on love and highlights the ultimate love of the Lord in a post:
“Masarap mag mahal pero, mas masarap kapag may nagmamahal sayo. Pero ang pinaka masarap ay ang pagmamahal ng LORD sa atin. Dahil nakakasigurado tayo na walang hanggan ang pagmamahal niya satin at walang katulad ang pagmamahal niya. :)))”
In this quote by Joanna Pauline Segarra, she emphasizes the joy of loving and being loved, especially when it comes from the Lord. Reflect on the following questions:
“Isa rin akong Espanyol, pero bago ang pagiging Espanyol ay tao ako at bago ang Espanya ay sa ibabaw ng Espanya ay ang kanyang dangal, ang matataas na prinsipyo ng moralidad, ang mga walang-hanggang prinsipyo ng hindi nagbabagong katarungan!”
“Di ko alam kung paano ie-explain, pero, para sa akin, ang bag ng babae ay simbolo ng kanyang daigdig. The mere fact na nag-decide ang babae na yun ang laman at bigat ng bag niya, 'yun ang personal nyang mundo. Kaya niya dinala yun kasi yun ang kaya nyang dalhin. Anytime, anywhere. Nadadala niya yun from point A to point B. Pero kapag nakakita na ng lalake, dapat lalake na ang magpatuloy ng pagdadala from point B to point C? Kapag umalis ba ang babae mula sa kanyang bahay, aware siya na may lalakeng magbibitbit ng bag niya? I don't think so. Even without the guy, dadalhin pa rin naman ng babae yun kahit saan siya magpunta. Kaya ako, hinahayaan ko lang bitbitin ng babae ang kanyang bag. Gusto kong sabihin sa kanya na with or without me, or each other, tuloy lang ang pagbibitbit ng mundo, ng kani-kaniyang daigdig.”
“Ilang dantaon po mula ngayon, kapag naliwanagan at natubos na ang sangkatauhan, kapag wala nang mga lahi, kapag malaya na ang lahat ng mga bayan, kapag wala nang nang-aalipin at napaaalipin, mga kolonya at mga metropolis, kapag naghahari na ang iisang katarungan at ang bawat isa'y mamamayan na ng daigdig, tanging ang pagsampalataya po sa siyensiya ang malalabi. Magiging singkahulugan ng bulag na pagsamba ang patriyotismo at sinumang magmagaling na nagtataglay ng katangiang ito ay walang alinlangang ibibilanggo na tulad ng isang may nakahahawang sakit, isang manliligalig sa kaayusang lipunan.”
“Kung sana nga, naging ingrown na lang ng kuko ang pagmamahal na ito at kahit isa-isahin ko ang manikurista sa buong Pinas, matanggal lang ang lintek na pag-ibig na ito.”
“Nalilimot ng bawat isa sa inyo na habang napag-iingatan ang isang bayan ang kaniyang wika, napag-iingatan din nito ang katibayan ng kaniyang paglaya, katulad ng pagpapanatili ng isang tao sa kaniyang kasarinlan, upang mapanatili niya ang kaniyang sariling paraan ng pag-iisip. Ang wika ang pag-iisip ng bayan.”