“Kapag may mga uban na po akong tulad ng sa inyo at ginugunita ang nakaraan at makita kong gumawa ako alang-alang sa sarili lamang, hindi ginhawa ang magagawa't nararapat gawin ukol sa bayang nagbigay sa akin ng lahat, ukol sa mga mamamayang tumutulong sa aking mabuhay, kapag nagkagayon po, magiging tinik sa akin ang bawat uban, at sa halip na ikaliwalhati ko'y dapat kong ikahiya.”
In this quote from Jose Rizal, he emphasizes the importance of not just living for oneself, but also for the betterment of the community and nation that have supported and nurtured us. This sentiment is still relevant today, as it reminds us to be mindful of our actions and contributions to society.
In this quote by Jose Rizal, the national hero of the Philippines, he expresses his belief that when he sees others, like himself, who honor the past and prioritize personal gain over the welfare of the nation and its people, he feels uncomfortable. Rizal emphasizes the importance of giving back to the country that has given him everything and to the people who have helped him in his life. He suggests that if he were to act selfishly, it would be a disgrace and a burden to him, rather than a cause for celebration. Rizal's words serve as a reminder of the responsibility that comes with privilege and the importance of serving one's community and country above oneself.
In his writings, Jose Rizal emphasizes the importance of selflessness and gratitude towards one's country and the people who have helped shape one's life. This quote serves as a reminder that living solely for oneself without considering the well-being of others and the nation is a source of shame rather than honor.
Reflecting on the words of Jose Rizal, consider the following questions:
“Ilang dantaon po mula ngayon, kapag naliwanagan at natubos na ang sangkatauhan, kapag wala nang mga lahi, kapag malaya na ang lahat ng mga bayan, kapag wala nang nang-aalipin at napaaalipin, mga kolonya at mga metropolis, kapag naghahari na ang iisang katarungan at ang bawat isa'y mamamayan na ng daigdig, tanging ang pagsampalataya po sa siyensiya ang malalabi. Magiging singkahulugan ng bulag na pagsamba ang patriyotismo at sinumang magmagaling na nagtataglay ng katangiang ito ay walang alinlangang ibibilanggo na tulad ng isang may nakahahawang sakit, isang manliligalig sa kaayusang lipunan.”
“Mga mamamayan din ang mga bumubuo ng gobyerno at sila ang higit na nakapag-aral.' 'Ngunit tulad po ng ibang tao, nagkakamali kaya hindi dapat maging bingi sa kuro-kuro ng iba.”
“Naglalaho sa loob ng klase ang mga hadlang na itinatayo ng politika upang hatiin ang mga lahi, natutunaw wari sa alab ng kaalaman at kabataan.”
“Ang mga henyong ipinapalagay ng mga karaniwang tao na nauna sa kanilang panahon ay nagmistulang gayon sapagkat tinatanaw ng mga humahatol mula sa malayo o napagkakamalang isang buong siglo ang buntot na tinatahak ng mga naiwanan.”
“Walang maitutugon ang wika sa tanong ng pag-ibig buhat sa isang sulyap na kumikislap o palihim. Sa halip, sumasagot ang ngiti, ang halik, o ang bugtonghininga.”
“Nawalan muli ng isang oras ang buhay ng bawat kabataan, saka isang bahagi ng kaniyang karangalan at paggalang sa sarili, at kapalit ang paglaki sa kalooban ng panghihina ng loob, ng paglalaho ng hilig sa pag-aaral, at pagdaramdam sa loob ng dibdib.”