“Kαι σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποικαι δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.”

“κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.”

“Ήξερες να δίνεσαι,αγάπη μου.Δινόσουνα ολάκερη και δεν κράταγες για τον εαυτό σου παρά μόνο την έγνοια αν ολάκερη έχεις δοθεί...”

“Όταν ένας έρωτας ξεπερνιέται, τότε δεν είναι ο ένας.Μονάχα ο έρωτας που ζει με σένα,που είναι φυτεμένος μέσα σου, είναι ο ένας.”

“Τελικά μου 'μεινε αυτή η συνήθεια να κοιτάζω αλλού, έτσι σώθηκα από πολλές καταστροφέςόμως είναι πράγματα που δε θα τα μάθουμε ποτέ, όπως το μάκρος των οριζόντων ή το βάθος της λύπης μας.”

“Έρχεται κάποια στιγμή, όπου η μεγαλειότητά μας, ο εαυτός μας, είναι ανάγκη να περάσει στην αίθουσα του θρόνου με τους αυλικούς του, το νου και την καρδιά, για ν' αποφασίσει επάνω στον καταστατικό χάρτη της ζωής του.”

“Ω απέραντη νοσταλγία για κάτι που πότε δεν ζήσαμεκι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας...”