“Bu kentin ne çatılarını ışıldatan ayları sayabilirsin, Ne de duvarlarının gerisine gizlenen bin muhteşem güneşi.”

“Serin bir yayla gecesiydi. Çevreye baktı. Kaç uygarlığı emzirmiş olan bu uçsuz bucaksız Anadolu yaylasında ne kadar anlamsız olduklarını, ne kadar küçük kaldıklarını düşündü: Ne arıyorlardı bin yıllık Türk yurdunun ortasında?”

“Ne güvenli ne bayağı ne de çok görkemli olun, bu tutumların üçü de insanı gözden düşürür. Fazla güven saygıyı azaltır, bayağılık küçümsenmenize yol açar, fazla çaba da sömürülmenize neden olur.”

“Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğumuzu zannetmektir ki, ne kendimiz bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden daha zavallı görmeye hakkımız yoktur.”

“Henüz yerli gelenekleri bilmiyorsunuz.Türk mahallesinde karşılaşmış olsaydık,birlikte dolaşabilirdik:Türkler ayrı bir dünyada yaşıyorlar;kadınlara karşı tutumları da bizimkinden o kadar farklı ki Hıristiyanlara göre neyin uygun neyin uygun olmadığını anlamaları güçtür.Onlara her şeyin uygunsuz gibi göründüğünü düşünüyorum.Türk evlerinin önünden geçerek sizinle seve seve dolaşmak isterdim.Ama burada kentin merkezinde bu olanaksız.Rumlar,Ermeniler ve Bulgarlar bu mahallede oturuyorlar.Sıkılıyorlar,tüm yaşamları da ev işlerini görmekle ve çok kötü niyetli bir merak duygusu içinde geçiyor.Bunlar ne isanlarla konuşmayı bilirler ne de en ufak bir ideal beslerler;bu yüzden de en ufak bir şeyi kendilerince yorumlarlar.”

“Kimileri derler ki intihar bir irade işidir. Ben buna inanmıyorum. İntihar bir iradesizliktir. Dünyadaki güçlükleri yenebilen, o iradeyi gösterebilen kimse kolay kolay ölüme razı olmaz. Ölüme razı olan, hiçbir şeyle cedelleşmeyen, bu savaşta bütün ümitlerini kaybeden kişidir. O ümitleri kaybetmek için de, insanın, kendisini dünyaya bağlayacak hiçbir şeyi olmamalı. Ne para, ne pul, ne aşk, ne muhabbet, ne şeref, ne namus.”