“Bir kırlangıç gibi hızlıca yükselirken, unutma ki bir taş gibi de çabucak düşebilirsin!”

“Bir şey yapıldığında, binlerce yıl yaşayan bir taş köprünün yapıldığı gibi yapılmalıdır!”

“İnsanların birbirlerine aşıkken gündelik hayatlarına devam etmelerini anlayamıyordum. Böylesi bir hareket bana ihanet gibi geliyordu. Kötü sahnelenmiş bir piyes gibi! Sanki bir insana değil de bir koltuğa aşık olunuyormuş gibi!”

“Neden bir de rüya görürüz? Her şey olup bittikten sonra neden bir de rüya görürüz? Karmaşanın,keşmekeşin, hayatın yorucu zenginliğinin içinde eksik kalan nedir ki,uykunun kuytusunda ille de tamamlanması gerekir?Rüyamızda,biririyle ilgisiz gibi görünen ayrıntıları bilincimiz önden gürültülü bir lokomotif gibi çekip bir yere, örneğin bir anlama mı götürür?Yoksa o ayrıntılar bilincimizin balonuna batan iğneler midir?”

“Yapılabilecek bir şey kalmamış gibi göründüğünde yine de yapılabilecek bir şeyler vardır.”

“...Evet ben de sevdim. Şimdi dudaklarıma tebessüm,içime eza ve can sıkıntısı veren bu aşk, zevkle seyrettiğimiz altın renkli bir bulut yığını gibi çabucak rengini ve şeklini değiştirdi...”