“İnsanın trajedisi odur ki, hayatın mutlu anları, ormanların kuşları gibi davranır: Aniden belirir, aniden kaybolurlar!”

“Bir fincan çay içmek gibi hayatın bütün basit şeyleri, hayatlarımızı mutlu eden gerçek şeylerdir!”

“İnsan odur ki, başkasının incitişiyle incinmesin. Ve insan odur ki, incitilmeye müstahak olanı incitmesin...”

“Merhamet anları hayatın en kutsal anlarıdır.”

“Zannediyorsun ki, hepimiz birer makineyiz ve evvelden kurulduğumuz gibi işleriz. Bir yerde bir bozukluk oldu mu, derhal orayı sökup atmak lazım!.. En kuvvetli insanın bile bazan ne kadar zayıf anları, istediğinin tam aksini yapmaya mecbur olduğu dakikaları bulunduğunu nasıl inkar edebiliriz?”

“Duruyoruz, taklit ediyoruz, korkunç etkileniyoruz, susuyoruz, deliler gibi konuşuyoruz, çılgınlıklar yapıyoruz, bir sürü kelepir sevincimiz, kelepir coşkularımız oluyor.Dört elle sarılıyoruz bu kelepir coşkulara, çocukluk özlemi aniden yakalıyor bizi ve savuruyor çekmecelere, eski defterlere, fotoğraflara... Sonra öfkeli sellere dönüşüyoruz aniden, sokakların, şehrin bedevileri kesiliyoruz, arkasından şehrin kusmuklarına dönüşüyoruz, secdeye kapanıyor, ama hissetmiyoruz alnımızdaki kutsal gülleri... Bize biraz kulak kesene bütün hayatımızı takdim ediyoruz, kalplerimizden de ülser oluyoruz, BİZ HEP ÜLSER OLUYORUZ...”