“Każdy z literatów pomyślał co innego. Berlioz: „Nie, to jednak cudzoziemiec!”, a Bezdomny: „O, cholera!...”.”

“Że będzie sławny, o tym wiedziano już w szkole:Dla współuczniów był więcej niż zwykłym kolegą;Więc cel sobie wytyczył i wytężał wolę,Młodzieńcze lata spędził w znoju i mozole;"Co z tego? - duch Platona zaśpiewał. - Co z tego?"Książki, które napisał, znikały spod lady,Po iluś latach zdobył bez trudu większegoDość pieniędzy, by co dzień móc jadać obiady,I przyjaciół w potrzebie nie skąpiących rady;"Co z tego? - duch Platona zaśpiewał. - Co z tego?"Spełnił mu się nareszcie każdy sen szczęśliwy -Miał żonę, córkę, syna, dom i ptaków świergotW ogródku, gdzie mógł sadzić kapustę i śliwy,Wokół siebie - poetów orszak hałaśliwy;"Co z tego? - duch Platona zaśpiewał. - Co z tego?""Spełniłem swe zadanie - pomyślał na starość. -Zgodnie z dziecinnym planem całe życie zbiegło;Choć głupcy się wściekali, wykazałem stałośćI w czymś tam osiągnąłem przecież doskonałość";Ale duch jeszcze głośniej zaśpiewał: "Co z tego?”

“Zastanawiałeś się nad tym, co oznacza bycie bogiem? - spytał. Miał brodę i czapeczkę baseballową. - To oznacza odrzucenie egzystencji materialnej i przemianę w mem: coś, co trwa wiecznie w umysłach ludzi, jak dziecięca piosenka. Znaczy to, że każdy odtwarza cię sam w swoim umyśle. Praktycznie nie masz już tożsamości. Stajesz się tysiącem aspektów tego, czego pragną od ciebie ludzie. A każdy pragnie czegoś zupełnie innego. Nic nie jest stałe, nic nie jest niezmienne.”

“-Butelkę mineralnej – poprosił Berlioz.-Mineralnej nie ma – odpowiedziała kobieta w budce i z niejasnych powodów obraziła się.”

“zrozumiał ostatecznie coś, co sam o tym nie wiedząc, wielokrotnie przeczuwał: że można jednocześnie i z równym bólem kochać wiele kobiet, żadnej z nich nie zdradzając. (...) ,,Serce ma więcej pokoi niż mój k*****ki hotel".”

“Nie pytaj próżno, bo nikt się nie dowie.Jaki nam koniec gotują bogowie,I babilońskich nie pytaj wróżbiarzy.Lepiej tak przyjąć wszystko, jak się zdarzy.A czy z rozkazu Jowisza ta zima,Co teraz wichrem wełny morskie wzdyma,Będzie ostatnia, czy też nam przysporzyLat jeszcze kilka tajny wyrok boży,Nie troszcz się o to i ... klaruj swe wina.Mknie rok za rokiem, jak jedna godzina.Wiec łap dzień każdy, a nie wierz ni trochęW złudnej przyszłości obietnice płoche.~Horacyprzeł.: Henryk Sienkiewicz”