“Akrep gibisin kardeşim,korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.Serçe gibisin kardeşim,serçenin telaşı içindesin.Midye gibisin kardeşim,midye gibi kapalı, rahat.Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim.Bir değil,beş değil,yüz milyonlarlasın maalesef.Koyun gibisin kardeşim,gocuklu celep kaldırınca sopasınısürüye katılıverirsin hemenve âdeta mağrur, koşarsın salhaneye.Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani,hani şu derya içre olupderyayı bilmiyen balıktan da tuhaf.Ve bu dünyada, bu zulümsenin sayende.Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğerve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsakkabahat senin,— demeğe de dilim varmıyor ama —kabahatın çoğu senin, canım kardeşim!”
Explore This Quote Further
Quote Analysis
In this powerful quote by Nazım Hikmet RAN, the speaker compares the person they are addressing to various animals and natural elements, each symbolic of a different aspect of their character. The imagery creates a vivid picture of the individual's behavior and personality traits, ranging from the cowardice of a scorpion to the arrogance of a sheep. The speaker ultimately places blame on the individual for the hardships and injustices in the world, suggesting that their actions contribute to the suffering of others. Through this comparison, the quote highlights the interconnectedness of individuals and the impact of one's choices on the world around them.
Modern Relevance
In this poignant poem by Nazım Hikmet Ran, the speaker compares humanity to various creatures to highlight our flaws and shortcomings. The imagery of feeling trapped, closed off, and fearful resonates in today's society, where many individuals struggle with feelings of insecurity, inadequacy, and helplessness. The poem serves as a reminder to reflect on our actions and the impact they have on others, urging us to strive for empathy, understanding, and compassion in a world filled with turmoil and suffering.
Examples of Usage
In this poem by Nazım Hikmet Ran, the speaker addresses someone in various metaphors, comparing them to different animals and elements. The speaker emphasizes the individual's behavior and character traits through these comparisons, highlighting their flaws and shortcomings.
Reflection Questions:
Reflecting on the powerful words of Nazım Hikmet Ran in this poem, consider the following questions:
How do you interpret the comparisons made in the poem (akrep, serçe, midye, koyun) to describe humanity's various characteristics?
In what ways do you see yourself reflected in these descriptions? Are there aspects of your own behavior or mindset that align with any of these comparisons?
How does the poet convey a sense of criticism towards humanity in this piece? Do you agree with his perspective on human nature?
What do you think is the significance of the line "Ve bu dünyada, bu zulümsenin sayende" (And in this world, because of this oppressor) in the context of the poem?
How does the poet's use of vivid imagery and metaphor enhance the impact of the poem's message? What emotions or thoughts does it evoke in you as a reader?
Similar quotes
“Ama onlar beni de Booper'ı da -kız kardeşim- böyle sevmiyorlar. Yani olduğumuz gibi sevemiyorlar. Bizi birazcık değiştirmezlerse sevemiyorlar. Bizi sevme nedenlerini neredeyse bizi sevdikleri kadar,hatta çoğu zaman bizden daha fazla seviyorlar. Herkes diğerini sevdiği ölçüde, onu sevme nedenini seviyor, hatta çoğu zaman bu nedeni daha da çok seviyor. O zaman pek iyi olmuyor.”
“yolların sonsuz senin. sözlerin tehlikeli... dibi görünmeyen bir uçurum gibisin. bakılmıyor gözlerine senin. bakılmıyor gözlerine.”
“Mutsuzluğuna hiç bir çare aramıyorsun.” demişti.“Ve en büyük acının kendininkinin olduğunu düşünüyorsun. Dünyadan haberdar olmayan bütün geri zekalılar gibi. Ölmesine çeyrek kalmış, herkesi yaşadığına pişman etmeye çalışan, sağlıklı oldukları için suçluluk duymalarını isteyen hastalıklı, yaşlı bir kadın gibisin.”
“Ben bütün hüzünleri denemişim kendimde Canımla besliyorum şu hüznün kuşlarını Bir bir denemişim bütün kelimeleri Yeni sözler buldum seni görmeyeli Kuliste yarasını saran soytarı gibi Seni görmeyeli Kasketim eğip üstüne acılarımın Sen yüzüne sürgün olduğum kadın Kardeşim olan gözlerini unutmadım Çık gel bir kez daha beni bozguna uğrat Sen tutar kendini incecik sevdirirdin Bir umuttum bir misillemeydin yalnızlığa Şanssızım diyemem kendi payıma Hain bir aşk bu kökü dışarda Olur böyle şeyler ara sıra Olur ara sıra”
“Seni kara saplı bir bıçak gibi sineme sapladılarDeğirmen misali döner başımSevda değil bu bir hışımGel gör beni darmadağınTel tel çözülüp kalmışım.”
“yok aşk değil, uyuşmak, anlaşmak, bütün o boktan şeyler değil. yok yok aşk değil, aşk hiç değil. onun bir sözcüğüyle yaşamımda yer alan her şeyi çöpe atmak isterdim. gelgelelim aşk değil bu, aşk hiç değil. bir şey arayan bir kadının aradığı şeyle karşılaştığında kendine iskambillerden kurduğu bir hayatın yıkılması gibi bir şey bu. Doppler etkisi.. ona yaklaşarak yok oldum.”