“Ben salak kutusuyum. Ben tv'yim. Ben her şeyi gören göz ve katot ışının dünyasıyım. Ben gaf tüpüyüm. Ben ailelerin tapınmak için önünde toplandıkları küçük sunağım..”

“Lucifer :Ve ölümlüler! Soruyorum sana... Neden? Söyle bana neden ?Morpheus :Ne neden ilk düşen ?Lucifer :Bütün önemsiz başarıları için neden beni suçluyorlar? Sanki bütün günümü onlarınomuzlarına tüneyip , aslında iğrenç buldukları bir hareketi zorla yapmalarını sağlayarak geçiriyormuşum gibi benim adımı anıp duruyorlar. 'Şeytana uydum' Bir tanesini bile hiçbir şeyekışkırtmadım... Asla... Kendi küçük hayatlarını kendileri yaşarlar ben onlar adına onların hayatını yaşamam. Ve sonra ölüp buraya gelirler (doğru olduğuna inandıkları bir şeye karşı günahişlemişlerdir) Ve acıya ceza çekmeye karşı duydukları arzularını doyurmamızı beklerler. Onları Buraya ben getirmiyorum. Sanki etrafta dolanıp ruhları satın alıyormuşum gibi hakkımda konuşuyorlarPazar yerindeki balıkçı kadınım sanki, Bir kere bile durup kendilerine neden diye sormuyorlarBenim hiçbir ruha ihtiyacım yok. Hem birisi bir ruha nasıl sahip olabilir ki? Hayır onlarkendilerinden mesuller... Sadece bununla yüzleşmek zorunda olmaktan nefret ediyorlar.Evet ben başkaldırdım.Çok uzun bir zaman önceydi. Ama o tek hareketin cezasını daha ne kadarçekeceğim?”

“You might notice I refer to my son Ben as Ben Young all the time. Larry (Johnson) always called his son Ben Johnson. I liked the pride with which he would say "Ben Johnson." It is a lingering memory of his great spirit.”

“Ah ! Acaba güneş batmadan öleceğim doğru mu? Gerçekten mi? Bu ben miyim? Dışarıdan kulağıma gelen bu çığlıklar, rıhtımda koşuşan şu sevinçli insan kalabalığı, kışlalarında hazırlanan şu jandarmalar, şu siyah giysili rahip, şu kırmızı elbise giymiş adam, bütün bunların hepsi benim için hazırlanıyor! Ölecek olan benim için ! Şu anda burada duran, yaşayan, hareket eden, nefes alıp veren, bütün masalara benzeyen bu masanın önünde oturan ve şu anda başka bir yerde olabilecek ben; dokunan ben, hisseden ben, buruşuk giysili ben!”

“Ben Young is out on the deck with his team, having breakfast through his tube. I wonder how that feels. He seems to be content with it, although I am having some trouble reconciling the fact that Ben does not get all the big tastes anymore. He used to love Milanos and milk after every evening dinner. It was a tradition. Sometimes we still give him a tiny taste just for old times' sake. He is so accepting. It's a marvel. He is the most accepting human being I have ever met, and he is very happy. Not all the time, mind you; he has a flair for impatience if he is going somewhere and there is a delay. He just yells! You know he is pissed. There is no stopping him. More power to you, Ben Young!We had to stop feeding Ben Young by mouth because his lungs have become compromised by all the aspirating he does. It's a complex thing, eating. The body does a lot of work to protect itself and keep food out of the lungs. Ben's body is not working like a normal body does. Ben and Dustin and Uncle Tony are out on the deck listening to tunes on the computer and grooving. Ben's next support team is incoming for a shift. Uncle Marian and Ben Bourdon arrive in Hawaii today from the mainland, and the switch takes place around twelve-thirty. Time marches on. Because of the support, Ben has a very full life and keeps moving around, doing things, seeing people and going to events. I reflect on this. Life is good.”

“Herkes bu dünyada yaşar, âşıklar hariç! Onlar, ‘Sen ve Ben’ gezegeni denilen soyutlanmış küçük bir yerde yaşarlar!”

“...ve ben kendimin kapağını açıp, Ivan için kitabın ilk sayfalarını arıyorum, yüzümün gizemli görünmesini sağlıyorum...”