“Znacznie łatwiej jest nie wierzyć w coś, kiedy to coś nie patrzy na ciebie i nie wypowiada twojego imienia.”

“- A sentyment staje się uciążliwy. W końcu jest coś nazbyt fizycznego w próbie zachowania cząstki dzieciństwa na swoim mostku. - Nie pan pierwszy sprowadza wiarę do zmysłu dotyku.”

“Powiedz mi, co mam zrobić, żeby osiągnąć taką mądrość?" Mędrzec patrzy na niego i powiada: "Siadaj." Uczeń siada obok niego i powtarza swoje. "No, powiedz mi, rebe, to co ja mam robić?" Rabin milczy i nie rusza się z zydelka. Siedzą kilka minut w milczeniu. Wreszcie uczeń nie wytrzymuje i pyta "Rebe, czy ja coś źle robię?" Rabin patrzy na niego i odpowiada: "Kiedy ty siedzisz, to siedź. Kiedy ty idziesz, to idź. Ja, kiedy siedzę, to siedzę, a ty już wstałeś i dokądś pędzisz. Ja, kiedy idę, to idę, a ty, kiedy idziesz, to już doszedłeś.”

“Nie wolno nikogo uczyć. Jeśli ktoś nie jest gotowy na lekcję, to chociaż rozwiązanie problemu widzisz jak na dłoni, możesz mówić i mówić, i tak tego nie przyjmie.- A jak już będzie gotowy?- To spotka na drodze kogoś lub zdarzy się coś, co mu to rozwiązanie podsunie.”

“Zastanawiałeś się nad tym, co oznacza bycie bogiem? - spytał. Miał brodę i czapeczkę baseballową. - To oznacza odrzucenie egzystencji materialnej i przemianę w mem: coś, co trwa wiecznie w umysłach ludzi, jak dziecięca piosenka. Znaczy to, że każdy odtwarza cię sam w swoim umyśle. Praktycznie nie masz już tożsamości. Stajesz się tysiącem aspektów tego, czego pragną od ciebie ludzie. A każdy pragnie czegoś zupełnie innego. Nic nie jest stałe, nic nie jest niezmienne.”

“Chociaż dzień przejrzysty i łagodnyUśmiecha się nad wieżą twojego szacunkuI powróciły jego kolory, burza cię zmieniła:Nigdy nie zapomniszCiemności kryjącej nadzieję, nawałnicyZapowiadającej twój upadek.Musisz żyć ze swą wiedzą.Z tyłu, daleko, na zewnątrz ciebie są inni,W nieobecnościach bez księżyca, o których nie słyszałeś,Którzy na pewno o tobie słyszeli,Istoty nieznanej liczby i rodzaju:I oni cię nie lubią.Powiedz, co im zrobiłeś?Nic? Nic nie jest odpowiedzią:W końcu uwierzysz - co możesz poradzić? -Że naprawdę, naprawdę coś zrobiłeś;Odkryjesz, że pragniesz ich rozśmieszyć,Będziesz tęsknił za ich przyjaźnią.Nie będzie nigdy spokoju.Więc walcz, z taką odwagą, jaką maszI po każdym ci znanym nierycerskim uniku,Zostaw przejrzyste miejsce w świadomości;Ich sprawa, jeśli jakąś mieli, jest teraz dla nich niczym;Nienawidzą dla nienawiści.”