“Tanrı ya da tabiat mutlak yola girmesini istediği yüz kişi için yüzbin kişi yarattı diye, doksan dokuz bin dokuz yüz kişiden birisi olarak yaşamak neden gerekli, soruyorum?”

“Bekleyin' demişti. 'Burada bekleyin. Onlar size gelecek.''Kimler?' diye sormuştu Filipinli.'Hayatının anlamını bulmuş olanlar. Hayatlarını adayacakları şeyleri bulmuş olanlar gelecek. Siz de kalplerini söküp, yerine, o şeyleri koyacaksınız. Sonra da kalpleri fırlatıp atacaksınız!''Ama...' demişti kızılderili. Kalpleri olmadan nasıl hayatta kalırlar?''Göreceksiniz!' demişti bina.'Peki ya kimse gelmezse?' diye sormuştu Filipinli.'Kim kalbinden vazgeçecek kadar kendini birşeye adayabilir ki?''Onu da göreceksiniz!' demişti bina.'Ya hayatlarının anlamını bulamayanlar?' diye söze girmişti kızılderili. 'Onlar ne olacak?''Onlar da, göğüslerinde birer et parçasıyla, canlı canlı çürüyecekler. Ve buna da yaşamak demeye devam edecekler!'Son soruyu Filipinli sormuştu: 'Neden şimdi?' Kimbilir bugün kadar kaç kişi hayatını birşeylere adadı? Neden şimdi çıktın ortaya?'Son kez konuşmuştu bina: 'Çünkü DERDA adında bir çocuk doğdu!”

“Vücutlarımız, birbirimize en kolay vereceğimiz şeydir; asıl mesele, hayatımızı verebilmektir. Baştan aşağı bir aşkın olabilmek, bir aynanın içine iki kişi girip, oradan tek bir ruh olarak çıkmaktır!”

“Elbette ki tanrılar her insana bağışlamazlariyi bir beden, akıl ya da topluluk önünde konuşma yeteneğiKiminin yüz güzelliği diğerlerinden aşağıdır amatanrı onun varlığını tatlı dille taçlandırmıştır”

“Eğer felaketler yaşam yükümüzü ağırlaştırırsa, onu bir başka mutsuzla paylaşmaya koşarız. O da, gözyaşlarına tutsak olmuş tek kişi olmadığını anlayarak avunur. Ama yaşamımızı bir anlık bir mutluluk bile aydınlatsa, bu şansımızın paylaşınca azalacağından korkarak, hemen içimize kapanırız ya da gururumuz bu zaferin tadını çıkarmamızı öğütler. Ayrıca, üzücü ya da mutluluk verici olsun, tutkusunu tüm ayrıntılarıyla betimleyebilen kişi, bu tutkuyu çok daha az duyumsar.”

“Kitapları da dostlarını seçer gibi seçmeli kişi, öyle değil mi?”