“Ko hoce nadje nacin, ko nece nadje opravdanje.”

“Obligasyon kong maglayag, karapatan kong pumunta sa kung saan ko gusto, responsibilidad ko ang buhay ko. ”

“Klik! Anak ko 'yon! Hahahaha! Mga kaibigan, si Maya ko 'yon! Klik! Narinig n'yo ba? Anak ko 'yon!Klik! Klik!Anak ko sa labas. 'Yong batang konti ko nang tinunaw no'ng araw. Kundi ko lang naisip na lahat ng bata'y kailangang bigyan ng pagkakataong maging tao.”

“Sabi ko diba kakalimutan ko na siya. Nagawa ko naman eh. Pero why does it hurt? Bakit nung nakita ko si Kenji bumalik lahat ng pain and happiness? Parang sa araw araw mas tumitindi yung 'like' ko sa kanya. And now.. it's over. Everything.. was one sided.”

“Ok lang ako.. Hinde madaling kalimutan ka.. wag kang mag alala.. sususbukan ko.. gagawin ko lahat ng makakaya ko para lang makalimutan kita..”

“Saan ba ako pwedeng magpasya? Ang kaluluwa ko, kargo ng pari. Marka ko sa eskwelahan, nakasalalay sa dulo ng pulang ballpen ng titser ko. Yung gusto kong kurso, nakatali sa dulo ng bulsa ng tatay ko. Yung kalayaan ko, kahit bahagya ko palang nagagamit ay pinutol na nila. Sila na rin ang nagbigay ng bagong kahulugan nun, kahit hindi kami kinonsulta.”