“Ar chualabhair riamh," arsa Eoghain, "ná fanann tráigh le headra agus ní lú mar a fhanfaidh an traein linne. Ní hé seo an tOileán agaibh go bhfanfaidh an naomhóg libh go mbeidh sibh ullamh."Chuir sin imníomh orainn agus bhí gach aoinne ar a dhícheall ag baint an stáisiúin amach. Nuair a shroicheamar é ba dhóigh leat nár cailleadh aoinne riamh, bhí a oiread sin daoine ann. Bhí gach carráiste lán.”

“Seanabhean is ea mise anois go bhfuil cos léi insan uaigh is an chos eile ar a bruach. Is mó bogradh is cruatan curtha agam díom ón gcéad lá do saolaíodh me go dtí an lá atá inniu ann. Dá mbeadh ’fhios agam go mbeadh a leath, ná a thrian, i ndán dom ní bheadh mo chroí ná m’intinn chomh haerach ná chomh misníúil is do bhí i dtosach mo shaoil.”

“Beatha- do Mháire Mhic Amhlaoibh,An Fál Mór, Co. Mhaigh Eo. - Níor airigh tú caint ar an slabhcán? - arsa Mary Nell le hiontas,an slabhcán a bhailíodh sí ina gearrchaile diar charraigreacha an Fháil Mhóir,a thugadh sí abhaileis a ghearradh go mion, é a bhruith ainsin le deoirín uisce.Nuair a d'fhuaraíodh sé dhéanadh sí leac - an blas a bhíodh air leis an ngráinne salainn!Níor bhlais Mary Nell an slabhcán le dhá scór bliain:- Ní bhadrálann éinne thart anseo a thuilleadh leis,Róleitheadhach atá siad.Ach an stuif sin a bhíonns ag fear an tsiopaI bpotaí beaga a thigeann sé, dath pinc air - 'Yoghurt?'- Yoghurt. Yoghurt!M'anam go liveálfainn ar an stuif sin.M'anam go liveálfainn air. - ”

“An cinniúnt, is dócha: féach an féileacán úd thall atá ag foluain os cionn mo choinnle. Ní fada go loiscfear a sciatháin mhaiseacha: cá bhfios dúinne nach bhfuil a fhios sin aige, freisin?”

“A ógánaigh...ná brisan ghloine ghlan'tá eadrainn(ní bhristear gloinegan fuil is pian)óir tá Neamhnó Ifreann thall'gus cén mhaith Neamhmura mairfidh ségo bráth?ní Ifreanngo hIfreanniar-Neimhe...(Impí)”

“Tá an ghealach ina luí ar a droimGlan ar meisceCoimeádann sí na héin ina ndúiseachtI dteanga iasachta atá a ngiob geabSníonn abhainn airgeadúil in aghaidh na fána,Iompraíonn scáil na sceiche gile léi,Taoi amuigh ag siúl, ní foláir, cosnochtaThe moon lies on her backMad drunkKeeping the birds awakeThey chat in a foreign tongueA silvery river flows up the slopeBearing with it the reflection of a fairy bushYou must be out walking, in Your bare feet”