“Gekromd sta je tegen de branding in. Van het balkon af kan ik zienhoe geschreeuw zich terug in je gezicht slingert, gutsend in je nekals wild haar.Als je je hoofd achterovergooit alsof je een fles aan je mond zet,krijgt je adamsappel ietsvan een ruggengraat.Ik streel enkele meters van je af.Het is een milde avond.Vannacht borduurt een roos zich op je hemd.Het duurt uren om haar van je borst los te maken.Je kijkt alsof je me kunt zien,nu je ligt te slapen, wimpers als garen, neustussen wijsvinger en duim - een bloedneus stelpenddie er niet is - ik trek je hoofd achterover.Je omgekeerde mond in de spiegel imiteert iets grappigs.We kussenterwijl het over ons heen uit ons weg blijft sijpelen,zo graag zoekt het zich een weg.”

“Ik denk dat mama zich een gast heeft gevoeld in het leven. Ze deed altijd alsof het haar niets aanging, het leven, alsof het niet van haar was. Alsof ze er toevallig in terecht was gekomen, zoals je een huis binnen kan lopen wanneer je je in het adres hebt vergist, en dan per ongeluk in dat huis blijft hangen. Buiten stroomt het van de regen en je hebt geen paraplu bij je.”

“Wie een berg sloopt bouwt een nieuwe bergwant niets gaat verloren, alles helptvet om kaarsen te maken, baleinenom eelt weg te snijden, melkom lippen te laten glanzen, beenderenom je je haren te zien kammeneen pels om je op neer te leggenzodat de sterrenhemel eindelijk kan ontstaanzolang je er niet bent is er hoopik wou dat je voor me kwam staantussen mij en de zonom de zon door je heen te zien stralenom de vlekken onder mijn oogleden te zienwegdrijven en daarna niets meer te zienkom me halenliefstewithete zon van me.”

“Wees niet verdrietig, liefste, maar huil voor mij,Ik zal je tranen in me laten oplossen, ze zullen me herinnerenAan die andere, de tranen die je, heet en blijOp me stortte, toen je stralend mij doorzinderde,Toen je heersend als een man mij namEn even later als een kind in mijn omhelzingStierf, je kleine dood, lief lekker dingVan me, zoals je keer op keer in me kwam.Kijk hoe ik voor je dans, hoe ik met elke lendenslagEen letter vorm, kijk goed, en lees die letters vanMe af, leer me uit je hoofd, zodat ik elke dag jou magBezoeken, juichend, neergehurkt voor je gezicht,Opgloeiend van verlangen, hartslag van je, manVan je, in je mond getatoeëerd gedicht.”

“Er was gewoon geen bewegingsruimte om helemaal niets te willen, dan begonnen ze meteen weer over je negatieve houding door te zagen, terwijl ik vind dat dat een van de steunpilaren van de vrijheid is, om het zo maar eens te zeggen, dat je nou eens een keer niet wilt kiezen tussen al die mogelijkheden die de wereld al voordat je geboren werd voor je heeft uitgedokterd en waar je zelf helemaal nooit om hebt gevraagd.”

“Angst is een natuurlijke reactie van de mens op datgene wat hij niet begrijpt of niet kent en waarvan hij denkt dat het gevaar inhoudt. Het is gewoon een afweermechanisme, net als zweten wanneer je het warm hebt en rillen wanneer je het koud hebt. Je bent nu bang omdat je niet weet wat daar is, dus moet je gaan kijken om erachter te komen. Is er niets, geweldig, vals alarm. Is er wel iets of iemand, dan kun je dat alleen overwinnen door uit te vinden wat het is en het dan het hoofd te bieden.”

“Fredkin [...] praat over een interessant kenmerk van computerprogramma's, waaronder cellulaire automaten: er is geen kortere route mogelijk naar wat de uitkomst wordt. Dit is het wezenlijke verschil tussen de 'analytische' benadering van de traditionele wiskunde, inclusief differentiële vergelijkingen, en de 'computer'-benadering met algoritmes. Je kunt een toekomstige toestand van een systeem voorspellen zonder alle tussenstappen te kennen als je de analytische methode gebruikt. Maar bij cellulaire automaten moet je alle tussenstappen doorrekenen om te weten hoe de uitkomst zal zijn: je kunt de toekomst niet voorspellen, behalve door de toekomst af te wachten. [...] Fredkin legt uit: 'je kunt het antwoord op een vraag niet sneller kennen dan wanneer je volgt wat er gebeurt.' [...] Fredkin gelooft dat het universum letterlijk een computer is en dat het gebruikt wordt door iets of iemand om een probleem op te lossen. Het klinkt als een grap met goed en slecht nieuws: het goede nieuws is dat onze levens een doel hebben; het slechte nieuws is dat onze levens het doel zijn van een of andere hacker ver weg die pi wil uitrekenen met een oneindig groot getal achter de komma.”