“Ja keshtu eshte dashuria:nje shishke me livando.Kur zbrazet shishja,era qendron dhe pak e pastaj gjithcka avullon dhe nuk ndihet me.Humbet si dashuria!...-Qenke me mendime borgjeze,moj shoqe!Ajo eshte dashuri borgjeze!”

“Dashuria e sheh gjithcka ndryshe. Nga të gjitha vetëmashtrimet, ajo është më e përsosura dhe më jetëshkurtra.”

“Lere pastaj qe ka dhe jo pak pasunare qe s'i pelqen te degjojne ankimet me ze te larte te varfanjakeve. Se, sigurisht, i shqetesojne, i bezdisin me ankesat pa fund. Po, moj shpirt, varferia kurdohere e bezdisshme eshte. Ja ç'eshte, Varenjka. Renkimet e te uriturve, klithmat e zemerplasurve u prishin gjumin ca zoterinjve.”

“Mos e zevendeson perceptimi yne i se shkuares vete te shkuaren? Me fjale te tjera, a nuk eshte e shkuara pikerisht sic e kujtojme ne dhe jo si ka qene ne te vertete? Tek e fundit, e shkuara jeton vetem ne kujtesen tone, ne jemi ruajtesit e saj te vetem, ne tjeter vend ajo nuk ekziston. Asgjekundi.Atehere... c'eshte realiteti i se shkuares?”

“Tek ajo shtepi nis dhe mbyllet gjithcka imja. Jashte saj ndihem si nje kermill qe ka dale nga guaska, e ka humbur dhe perpiqet me kot ta rigjeje. Nje kermill ne kerkim te guaskes se humbur...”

“Ka njerëz që kanë nevojë për të: një dashuri të madhe dhe të paarritshme. Ajo anë e mirë e jetës, e cila ty të shkakton dhimbje dhe të kujton se sa banale dhe e ligë është pjesa tjetër.”