“Co to było - ten płomień, ten niekończący się brak, to słodkie, głębokie, promieniujące uczucie zbierających się łez? Co to było?”

“Czemu mielibyśmy chcieć zamienić mądre nierozumienie dziecka na niechęć i pogardę. Wszak nierozumienie oznacza bycie samemu, natomiast niechęć i pogarda - udział w tym, od czego człowiek chce się za ich pomocą odseparować.”

“And I circle ten thousand years long; And I still don't know if I'm a falcon, a storm, or an unfinished song.”

“with poems one accomplishes so little when one writes them early. One should hold off and gather sense and sweetness a whole life long, a long life if possible, and then, right at the end, one could perhaps write ten lines that are good.”

“In this there is no measuring with time, a year doesn’t matter, and ten years are nothing. Being an artist means: not numbering and counting, but ripening like a tree, which doesn’t force its sap, and stands confidently in the storms of spring, not afraid that afterward summer may not come. It does come. But it comes only to those who are patient, who are there as if eternity lay before them, so unconcernedly silent and vast. I learn it every day of my life, learn it with pain I am grateful for: patience is everything!”

“Zresztą trudno mieć mi to za złe, przecież nie co dzień człowiek spotyka się z siłą nieczystą!-Tego jeszcze brakowało – przytaknął Azazello. - Gdyby się spotykał co dzień, to by było za dobrze!”

“I would describe myself like a landscape I’ve studied at length, in detail; like a word I’m coming to understand; like a pitcher I pour from at mealtime; like my mother’s face; like a ship that carried me when the waters raged.”