“Het wordt deze eenvoudige stap van het bed naar de vloer, die de richting van mijn verdere dag zal bepalen, heil of onheil tegemoet, omhoog of omlaag, goed of kwaad. Ja, ze ligt aan mijn voeten de wereld, maar zie eens rond: deze wereld is niet dezelfde van gisteren. Zij is veranderd; onmerkbaar haast, maar veranderd blijft ze.”

“Zal je? Zonder dat ze uitgesproken wordt, is deze vraag er altijdOmdat we weten dat het leven ongenadig is, van nature gierig.Zo makkelijk is het te vernielen. Het is zo verleidelijkIets dood te laten bloeden, alleen maar omdat het er is;Meer hebben we blijkbaar niet nodig, dat onderscheidtOns van de dieren. Maar soms, 's zomers liggen we te wijzenNaar de sterren, naar iets wat even onbegrijpelijk is als tijd,Als de onmogelijkheid zelf van de sterren, of als het simpele feitDat jij en ik op die bepaalde dag toevallig dezelfde richting uitkeken.Dat niemand onze hoofden leidden, zoals niemand onze armen nu omhoog-Duwt. Maar het is niet naar de sterren dat we wijzen, het is niet de valDie we voelen, hoewel van angst verstrengelen onder de denken.Ondanks het besef dat we voorlopig worden gedoogdDoor de dingen zelf, antwoordt jouw lichaam al voor mij. Ja, ik zal.”

“De periode waarin mijn ouders het bezit van een mobiele telefoon met elkaar deelden, was te kort geweest voor mijn vader om het gebruik ervan in veel detail aan mijn moeder uit te leggen. Dat kwam mooi uit, want mijn moeder is niet geïnteresseerd in hoe dingen werken. Ze wil alleen maar dát het werkt. Dat is het mooie aan oud worden: je leert de overbodigheid van kennis waarderen. Na mijn vaders dood hield mijn moeder de gsm. Nu kan ze opnemen, bellen, haar prepaidkaart laden en zelfs sms'en. Het instellen van de voicemail daarentegen is een concept dat haar idee van de maakbare wereld ver overstijgt. Dus toen ik mijn moeder belde was het mijn vader die opnam. Het deed goed zijn stem weer te horen. Alleen jammer dat hij ook nu weer zei dat hij eventjes niet bereikbaar was.”

“Ieder obsessief en verslaafd gedrag is een vorm van mateloos consumptiegedrag. Consumeren is iets van buiten naar binnen halen, iets tot je nemen en verbruiken. Datgene wat je verbruikt noem ik voedsel. Het kunnen alcohol, drugs, geld, sigaretten, vrouwen of mannen zijn, die geconsumeerd worden, maar bij mij heet het allemaal voedsel. Anders valt het niet te begrijpen. Het gaat mij vooral om deze beweging van buiten naar binnen. Die is tegengesteld aan de emotie, aan de uitdrukking, aan het vertellen, aan het van binnen naar buiten brengen. En dat is verslaving ook. Ze is gericht op de vernietiging van een emotie, van kennis en van een ware zin.”

“Sterven is echter de eenzaamste gebeurtenis van het leven. We worden er niet alleen door van anderen afgescheiden, maar daarnaast stelt het ons ook bloot aan een nog angstaanjagender vorm van eenzaamheid: het is een scheiding van de wereld zelf.”

“Niets is alleen maar zwart of alleen maar wit. En niemand is alleen maar goed of alleen maar slecht. Dat gold ook voor mijn ontvoerder. Dat zijn uitspraken die men een slachtoffer van ontvoering niet graag hoort doen, omdat daarmee het vaste beeld van goed en kwaad wordt verstoord. Een beeld waar iedereen maar al te graag in gelooft om in een wereld vol grijstinten het houvast niet te verliezen.”