“Tussen de vele stemmen van mensenis jouw stem de enigedie menselijk isdie weet van het verdrietdat langzaam in de bomen groeitgevoed door de aardetot ze oud wordensterven aan de rand van wildeof onzindelijke tuinen.”

“Naar de vertraging der vlaktenverlang ik, naar het gras der rust,naar wolken van eenzaam varenen de wattenwind der zuiverheid,naar de lommerdorpen van ontspanningen pastorieën der voltooide liefde.”

“De regen op de ruit als de wind schuin staatde lampen die zwaaien boven de tramrailssimpele dingen wil ik zien en horenzonder de poespas van de betekenislaag.”

“Hij dwingt zich tot het eten van zijn yoghurt, want regelmaat moet er zijn, maar halverwege ontdekt hij dat hij eigenlijk helemaal niet van yoghurt houdt en hij laat de rest staan.”

“Ik heb een hekel aan fantastische vertellingen. Sprookjes, dromen, saai-jans-fiction, de hele boel kan me gestolen worden.''Waarom, meisje?''Het gewone dagelijkse leven is al fantastisch genoeg.''Kind, kind,' de juffrouw hief de handen geschrokken ten plafond, 'waar haal je die onzin vandaan! Straks ga je nog zeggen dat de werkelijkheid fantastischer is dan een roman.”

“Ik weet een stationin een onbekende stadkan soms vertrouwder zijndan het trappenhuisvan je eigen woning”

“Misschien was ze zich nog niet bewust van de helende kracht van poëzie. De weinige poëzie die ze ooit gelezen had, had ze in schoolverband gelezen. De beste manier om poëzie tot het kerkhof van het hermetische gewauwel te veroordelen, was het op schoolse wijze te dissecteren. Nee, een gedicht moest je in de juiste stemming, op het juiste tijdstip, op de juiste plaats en in het gezelschap van jezelf lezen. Alleen dan kwam de magie der Poëzie.”