“Dağ eriyor da talih erimiyor işte. Talih çelikten bir kasatura... Batıyor ha batıyor içine Ali Haydar'ın... Kimse duymuyor ama, kimse bilmiyor.”

“Beklediğimiz bir şeyi beklemiyor gibi davranmanın adını büyümek koymuşuz.”

“Dünyaya karışmadan karışmak çok kolay değil.”

“..'' ve kimse ama kimse bilmiyor kimseye yaşlanmanın perişan süprüntülerinden başka ne olacağını; ve ben Neal Cassady'yi anıyorum ve anıyorum, hatta asla bulamadığımız yaşlı babası Neal Cassady'yi; ve Neal Cassady'yi anıyorum. Neal Cassady'yi anıyorum.”

“Ama her şey yalnızlık içinde büyüdü. Büyüdü. İnsan sevgisi zaman zaman yalnızlığımızın boyutlarını aştı, zaman zaman da insanlar yalnızlığımızı birbaşınalığımızdan daha derin, daha dayanılmaz boyutlara iteledi. O zaman kentin denizlerini izledik. Dalgaların köpüklerinin sonsuzluğu anımsattığı bir zaman ışığında. Kuzey rüzgarının mavi-yeşile bürüdüğü suların yüzeyinde. O kentte kimse mutlu olmadı, ama kimse de mutsuz değildi. Çünkü kimse inanmaz mutluluğa.”

“Daha anlayamamıştı sonunda ölüm olan bir hayatta mutlu son olmasının mantığa aykırı olduğunu. Ölüm mutlu bir son olamazdı. Kimse için. Ama yine de insanlar, kendilerini kandırmak için hayatlarını dönemlere bölüyorlar ve ancak o dönemlere mutlu sonlar uydurabiliyorlardı. Oysa hayat, her bölümünde ayrı bir hikayenin döndüğü neşeli bir dizi değil, sonunda herkesin öldüğü ve katilin bulunamadığı sıkıcı bir filmdi.”

“Geçmişte kimse yaşamadı, gelecekte kimse yaşamayacak; her türlü yaşamın biçimi şimdidir; hiçbir kötülüğün alıp götüremeyeceği bir mülktür bu.”