“Do I dare Disturb the universe?”

“No I am not Prince Hamlet nor was meant to be Am an attendant lord one that will do To swell a progress start a scene or two Advise the prince no doubt an easy tool Deferential glad to be of use Politic cautious and meticulous Full of high sentence but a bit obtuse At times indeed almost ridiculous— Almost at times the Fool. I grow old … I grow old … I shall wear the bottoms of my trousers rolled. Shall I part my hair behind Do I dare to eat a peach I shall wear white flannel trousers and walk upon the beach. I have heard the mermaids singing each to each. I do not think that they will sing to me. I have seen them riding seaward on the waves Combing the white hair of the waves blown back When the wind blows the water white and black. We have lingered in the chambers of the sea By sea-girls wreathed with seaweed red and brown Till human voices wake us and we drown.”

“You gave me hyacinths first a year ago; They called me the hyacinth girl.' —Yet when we came back, late, from the Hyacinth garden, Your arms full, and your hair wet, I could not Speak, and my eyes failed, I was neither Living nor dead, and I knew nothing, Looking into the heart of light, the silence. Od' und leer das Meer.”

“Tu nie ma wody tu jest tylko skałaSkała bez wody i piaszczysta drogaDroga wijąca się wśród gór nad namiMiędzy skałami głazami bez wodyGdyby tu była woda stanąłbym i piłLecz pośród skał nie można myśleć ani staćSuchy jest pot a stopy grzęzną w piachuGdyby tu woda spływała ze skałMartwa jest paszcza gór spróchniałe zęby pluć nie mogąTutaj nie można usiąść leżeć ani staćI ciszy nawet nie ma w górachTylko bezpłodny suchy grzmot bez deszczuI samotności nawet nie ma w górachTylko posępne czerwone twarze - drwią i szydząW drzwiach lepianek z popękanej gliny Gdyby tu była woda A nie skała Gdyby tu była skała Ale i woda I woda Źródło Sadzawka wśród skał Gdyby tu był chociażby wody dźwięk A nie cykada I śpiew suchych traw Ale na skale wody dźwięk Gdzie drozd-pustelnik śpiewa pośród sosen Krop kap krop kap kap kap kap Ale tu nie ma wodyKim jest ten trzeci, który zawsze idzie obok ciebie?Gdy liczę nas, jesteśmy tylko ty i jaLecz gdy spoglądam przed siebie w biel drogiZawsze ktoś jeszcze idzie obok ciebie,Stąpa spowity płaszczem brunatnym, w kapturzeNie wiem czy jest to kobieta czy mąż- Kim jest ten, który idzie po twej drugiej stronie?Co to za dźwięki wysoko w powietrzuPomruk matczynych lamentówCo to za hordy w kapturach, jak rojeNa bezkresnych równinach, utykają na spękanej ziemiOtoczonej jedynie płaskim horyzontemCo to za miasto nad łańcuchem górPęka i zrasta się i rozpryskuje - w fioletowym wietrzeWalące się wieżeJeruzalem Ateny AleksandriaWiedeń LondynNierzeczywiste”

“LAVINIA: Oh Edward! The point is, that since I've been awayI see that I've taken you much too seriously.And now I can see how absurd you are.EDWARD: That is a very serious conclusion to have arrived at in...how many?...thirty-two hours.”

“Home is where one starts from. As we grow olderThe world becomes stranger, the pattern more complicatedOf dead and living. Not the intense momentIsolated, with no before and after,But a lifetime burning in every momentAnd not the lifetime of one man onlyBut of old stones that cannot be deciphered.There is a time for the evening under starlight,A time for the evening under lamplight(The evening with the photograph album).Love is most nearly itselfWhen here and now cease to matter.Old men ought to be explorersHere or there does not matterWe must be still and still movingInto another intensityFor a further union, a deeper communionThrough the dark cold and the empty desolation,The wave cry, the wind cry, the vast watersOf the petrel and the porpoise. In my end is my beginning.”

“We shall not cease from explorationAnd the end of all our exploringWill be to arrive where we startedAnd know the place for the first time.”