“Samo oni koji rizikuju da odu predaleko mogu da otkriju dokle čovek zaista može da stigne.”

“Oni koji mnogo znaju - malo govore. I obrnuto - najviše govore oni koji ništa ne znaju. To ima veze. Samo mišljenje može čoveka sprečiti da govori.”

“Treba uvek imati na umu da Budin put može omogućiti oslobođenje odpatnje samo onima koji ga zaista i praktikuju.”

“Bojim se ljudi koji dostojanstvo mere samo veličinom nesreće koju čovek može da podnese. Osećam zazor od ljudi koji ne umeju da se šale. I sa najozbiljnijim stvarima. Možete li, Auditore, da zamislite Njegoša kako se kikoće? Pa njegovim vojvodama i serdarima ništa nije smešno osim unižavanja drugih!”

“Čovek gubi hrabrost. Veruje da se može navići na razočaranja. To nije tačno. Ona svaki put sve više bole tako da se čovek uplaši. To je kao da se svaki put više opeče. I svaki put sporije zarasta. Ne želim da se još koji put opečem.”

“Najviše što jedan čovek može da uradi za drugog jeste da ga natera da se zapita”

“Home is where one starts from. As we grow olderThe world becomes stranger, the pattern more complicatedOf dead and living. Not the intense momentIsolated, with no before and after,But a lifetime burning in every momentAnd not the lifetime of one man onlyBut of old stones that cannot be deciphered.There is a time for the evening under starlight,A time for the evening under lamplight(The evening with the photograph album).Love is most nearly itselfWhen here and now cease to matter.Old men ought to be explorersHere or there does not matterWe must be still and still movingInto another intensityFor a further union, a deeper communionThrough the dark cold and the empty desolation,The wave cry, the wind cry, the vast watersOf the petrel and the porpoise. In my end is my beginning.”