“Bilim adamlarının yanıldığını biliyordum. Dünya düzdü. Biliyordum çünkü tam kenarından aşağı fırlatılmıştım.”

“Dünya, benim gibi insanlarla dolu mahallelerden meydana gelseydi, bir beton çölüne dönerdi. İnsanlığın ve insansızlığın yüz karasıydım. Kendime acımak istedim. Mutlak bir ümitsizliğe düşmek istedim. Belki tam düştükten sonra çıkmak kolay olurdu. Fakat, bütün bu düşündüklerimin, kelimelerden ibaret olduğunu biliyordum. Pencereye yaklaştım, başımı yukarı kaldırarak gökyüzüne baktım. Ay oradaydı. Bildiğim ay. Hayır, ben adam olmazdım. Gerçek bir acı duyduğumdan bile kuşkum vardı.”

“Eğer bilim uykuyu yok edebilirse, yaşamak için daha fazla ve rüyalar için hiç zamanımız olmayacaktır. Fakat yaşamak rüyadan üstündür çünkü o gerçektir!”

“SENİ ŞU DÜNYA GÖZLERİMLENE DE SEYREK GÖRÜYORUMADIYLA ANILIR BİR BEYGİR VARDIRKİ TAM TAMINA ÜÇ AYDIRİNMİYORUM SIRTINDAN!”

“Uygarlığı tamamen yok etmek isteyenler anarşistlerdir. Bütün kimyacılar, profesörler, bilim ve edebiyat adamları anarşisttir. Ama toplum onları cezalandırmaz, çünkü adli düzen yok olmuştur. Kişilere saldırı bile artık mümkün değildir çünkü her vatandaşın üstünde elektrikli korunma cihazları vardır.”

“bazı aşklar vardır, içinde kahkahaların çınlamasından ziyade gözyaşlarının çağlaması daha uygun düşer. onu gördüğüm ilk anda biliyordum ki bizimkisi, eğer bir aşkımız olacaksa, böylesine yazgılıdır. ve kim bu sevdaya yakışacak ilk sözcükeri kalbimin sahibinden daha iyi bilebilir? ‘seni çok üzerim ben.”