“Yakında hipotermi başlayacaktı. Kan önemli iç organları korumak için vücudun içlerine çekilirken kollar ve bacaklarda hafif bir uyuşukluk şeklinde kendini gösterecekti. Nabız ve solunum yavaşlayıp, beyni oksijensiz bırakırken çılgınca halüsinasyonlar baş gösterecekti. Ardından vücut geri kalan ısıyı koruyabilmek için son bir gayretle kalp ve solunum hariç tüm organların çalışmasını durduracaktı. Bunu bilinçsizlik takip edecekti. Sonunda, beyindeki kalp ve solunum merkezleri aynı anda fonksiyonlarını kesecekti.”

“Parlayan bir zihin ve parlayan bir vücut için doğaya ihtiyacın var, yaldıza değil!”

“Kalbime bir bıçak saplanmış gibi hissediyordum ve başımdan geçen tüm olaylara rağmen hâlâ incitilmek için sonsuz ve engellenemez bir potansiyelim olduğunu keşfetmiştim.”

“Kahkahalar. Hayatta kalabilmek için önemli bir malzeme. Ve biz sık sık kahkaha atardık.”

“Daha anlayamamıştı sonunda ölüm olan bir hayatta mutlu son olmasının mantığa aykırı olduğunu. Ölüm mutlu bir son olamazdı. Kimse için. Ama yine de insanlar, kendilerini kandırmak için hayatlarını dönemlere bölüyorlar ve ancak o dönemlere mutlu sonlar uydurabiliyorlardı. Oysa hayat, her bölümünde ayrı bir hikayenin döndüğü neşeli bir dizi değil, sonunda herkesin öldüğü ve katilin bulunamadığı sıkıcı bir filmdi.”

“Bir sonu olmayan ve kimsenin okumayacağı, ama birisi için yazılmış ve bununla biçimlenen bir mektup gibiydi günlük.”