“Orito banishes all thoughts of Jacob de Zoet, and recalls Jacob de Zoet.”

“The clock’s pendulum catches the firelight, and in the rattle-breathed final moments of Jacob de Zoet, amber shadows in the far corner coagulate into a woman’s form. She slips between the bigger, taller onlookers unnoticed … … and adjusts her headscarf, the better to hide her burn. She places her cool palms on Jacob’s fever-glazed face.Jacob sees himself, when he was young, in her narrow eyes. Her lips touch the place between his eyebrows. A well-waxed paper door slides open.”

“Don't let death, Jacob reproves himself, be your final thought.”

“Vannacht heb ik een zoen begraven. Hij lag dertien maanden tussen ons in en jij had al een paar keer gevraagd: wat ligt daar nou toch steeds.Toen je eindelijk sliep, drukte ik de zoen met mijn lippen in een doosje vol watten en liep naar de tuin. Daar groef ik een graf van twee monden dieponder de beuk. De duizend zoenen die volgend jaar rood en zoet uit de takken komen waaien, zijn allemaal voor jou.”

“Is Jacob paying you for all the P.R., or are you a volunteer?”

“Tell me what you're afraid of,' Jacob said.Shit, I thought, this could take all day. My life was ruled by my fears.”