“Bütün bu geldiğim yol, diye düşünüyordu Zaphod, bütün bu belalar, bütün bu plajda-yan-gelip-yatıp-harika-vakit-geçirememeler, peki ama ne için?”

“Şimdi ölmek istemiyorum!" diye bağırdı."Hala başım ağrıyor!Cennete baş ağrısıyla gitmek istemiyorum,bütün aksiliğim üstümde olacak ve Cennet'in tadını çıkaramayacağım!”

“Bir gün, bizim genç Zaphod bu gemilerden birine baskın yapmaya karar verdi. Stratosferde kullanmak üzere tasarlanmış, üç-jetli küçük bir motosiklete binmiş küçük bir çocuk. Yani bu yaptığı delirmiş bir maymunun yapabileceğinden daha çılgıncaydı. Ben de onunla gittim, çünkü bunu yapamayacağı üzerine sağlam bir parayla bahse girmiştim ve sahte delillerle geri dönmesini istemiyordum. Sonra ne mi oldu? Motorunu güçlendirip bambaşka bir şeye çevirdiği üç-jetli motosiklete atladık, birkaç hafta içinde dokuz on ışık yılı yol aldık, nasıl olduğunu hala bilmediğim bir şekilde mega yük gemisine daldık, oyuncak tabancalarımızı sallayarak kumanda köprüsüne çıktık ve at kestanesi istedik. Şimdiye kadar bundan daha çılgınca bir şeye rastlamadım. Bir yıllık harçlığıma mal olmuştu. Ne için? At kestanesi.”

“Beyinlerinin bu karanlık ve kilitli köşelerinden kurtulabilmeyi isterdi, çünkü burada saklı olanlar arada sırada bir an için yüzeye çıkıyor, zihninin neşe ve eğlence bölümünü tuhaf düşüncelerle doldurarak, kendisini hayatının temel görevi olarak gördüğü şeyden, yani harika bir şekilde iyi zaman geçirmekten alıkoymaya çalışıyorlardı.”

“Bütün gerçekler değiştirilebilirler! Bu cesur fikri inançlarının merkezine koy! Bütün gerçekler değiştirilebilirler!”

“Bu karanlık evrende insanoğlu için tek gerçek mum bilimdir; bütün öteki mumlar sahtedir! Bilim bizim tek gerçek umudumuzdur; bütün öteki umutlar sahtedir! Bunu hatırla!”

“Ne kadar acıyorum kendime; bu yüzden başkalarına acımaya fırsat bulamıyorum. Bütün acımamı kendime harcadım.”