“all the pretty woman thoughtthe poems i wrote on lovewere meant for them.and i always felt badlyabout having written themjust for the hell of it.***Bütün güzel kadınlar zannettiler kiAşk üzerine yazdığım her şiirKendileri için yazılmıştır.Bense daima üzüntüsünü çektimOnları iş olsun diye yazdığımıBilmenin.”

“Bir su damlası için en güzel ev bir yapraktır ve bir insan için: İyilik. İyilik, içinde sürekli yaşadığın evin olsun!”

“Bütün bu geldiğim yol, diye düşünüyordu Zaphod, bütün bu belalar, bütün bu plajda-yan-gelip-yatıp-harika-vakit-geçirememeler, peki ama ne için?”

“Bir can kardeşliği, bir kader yoldaşlığı olmalı arada. Onda idealimizi görmeseydik bu derece sevdasına düşemezdik. Zira milletler olsun fertler olsun daima kendi kendilerinin en olgun en güzel portresine aşıktırlar. Olgunluğu ve güzelliği vücuda getiren vasıflar ise çeşitli istidatlara göre değişir değerlendirilir.”

“The great poems of heaven and hell have been written and the great poem of earth remains to be written.”

“I hit on something I believe when I wrote that I meant to be a Poet and a Poem. It may be that this is the desire of all reading women, as opposed to reading men, who wish to be poets and heroes, but might see the inditing of poetry in our peaceful age, as a sufficiently heroic act. No one wishes a man to be a Poem. That young girl in her muslin was a poem; cousin Ned wrote an execrable sonnet about the chaste sweetness of her face and the intuitive goodness shining in her walk. But now I think -- it might have been better, might it not, to have held on to the desire to be a Poet?”